Weinig spektakel bij Curtis Harding in uitverkocht Simplon

Amerikaanse soul-rocker mist net dat beetje power

Tekst: Wymer Praamstra Foto's: Jan Westerhof ,

Hoewel Burger Records uit Amerika normaal gesproken handelt in obscure en vuige garagerock, maken ze af en toe een uitstapje naar andere muziek die ze ook vet vinden. Zo kwam Curtis Harding via zijn garagevrienden van Night Beats en Black Lips bij Burger terecht. Debuutplaat Soul Power blijkt zo aan te slaan in Nederland dat hij vanavond in een uitverkocht Simplon mag aantreden.

Voor Curtis Harding is het de beurt aan de band Wolftone uit Klazienaveen. De strakke rock, met wat grunge invloeden, weet helaas niet het dan nog maar matig aanwezige publiek naar de voorste helft van de zaal te trekken. Later, als de zaal wat voller loopt, wordt het beter, maar ook dan is de helft van de zaal eerder op elkaar gefocust dan op de muziek. Aan het drietal zelf zal het niet liggen; ze spelen de ballen uit de broek en hadden daar meer aandacht voor verdiend.

Hoewel de plaat Soul Power van Curtis Harding pas een paar weken officieel uit is in Nederland weet hij vanavond, zeer knap, Simplon helemaal uit te verkopen. Daarbij ongetwijfeld geholpen door het blik 3fm-luisteraars dat hij met zijn megahit Keep On Shining heeft opengetrokken. De muziek is dan ook eigenlijk voor ieder wat wils: soulvolle popnummers, prachtige ballads en een paar wat hardere garagepop uitbarstingen. Dat zie je ook terug in het publiek: mensen van 16 tot 60 jaar zijn vertegenwoordigd in de grote zaal van Simplon.

Dat hij als achtergrondzanger bij Cee-Lo Green op de grote podia van de wereld heeft gespeeld is vanavond op het eerste gehoor een vreemde keuze geweest. Deze man heeft een stem die op de voorgrond hoort. De Soul Power nummers glijden de zaal in en worden compleet gedragen door zijn bijzonder goede stem. Met name in de rustigere nummers, Next Time en Freedom bijvoorbeeld, excelleert Harding. Jammer is wel dat in de wat rijker geïnstrumenteerde nummers er door de minimale bezetting van vanavond van vier bandleden er een paar laagjes ontbreken. Alle toeters, bellen en andere blazers meenemen op tour is momenteel nog te duur voor de beginnende band, maar daardoor zijn sommige nummers live een stuk minder interessant en swingend dan op plaat.

Waar Curtis Harding duidelijk zijn klasse laat horen, blijkt zijn band verder niet echt spectaculair te zijn. Misschien dat daarom de aandacht van een groot gedeelte van het publiek wat verslapt en er veel geroezemoes te horen is. Pas bij een cover van Ain’t No Sunshine en bij dé hit Keep On Shining gaan er voorzichtig wat handjes op de voorste rijen de lucht in. De twee nummers toegift weten vervolgens wat voorzichtig swingen te veroorzaken, maar veel verder komt Harding vanavond helaas niet. Jammer dat het niet helemaal uit de verf komt vanavond, want aan de kwaliteiten van Harding en zijn songmateriaal ligt het niet. Met een volledige en enthousiaste band, geholpen door een wat aandachtiger publiek, had het een topshow kunnen worden. Nu rust alles op Harding’s schouders en dat levert vanavond in Simplon veel soul op, maar weinig power.