Op de binnenplaats voor het Universiteitsmuseum hangt een intieme huiskamersfeer door de ontwapenende liedjes van de Groningse singer-songwriters Eva Waterbolk en Edo de Vlieger. Vertederende zenuwen zijn te horen in de stem van Eva Waterbolk als zij de eerste liedjes aankondigt. In hun nummers vertellen de twee muzikanten kleine, originele verhalen. Terwijl Eva Waterbolk zingt over een harige, dappere dertiger verschijnt er op de gezichten in het publiek een dromerige glimlach. Die glimlach verandert even later in een grijns als Edo de Vlieger het nummer Het Maakt Niet Uit speelt. Hij verrast het publiek met de speelse tempowisselingen. Toeschouwers die de moeite nemen om te luisteren, sluiten deze twee muzikanten gemakkelijk in hun hart.

Terwijl het publiek vanaf de tribune in Minerva glazig toekijkt, gaan de muzikanten van The Future’s Dust volledig op in hun spel. Hun nummers beginnen kaal en rustig. Zo laat drummer Jochem Knoef een slag uit zijn ritme weg door met één drumstok op zijn bovenbeen te slaan. Geleidelijk voegen de muzikanten meer lagen toe, die de luisteraar meevoeren naar een comfortabele droomwereld. Hun eerste single Passage is - zoals in veel eerdere concerten - het overtuigende hoogtepunt van het optreden. Ongeremd deinen de muzikanten uit Leeuwarden mee. Vooral toetsenist Olaf Visser laat zich door de muziek meedeinen alsof de klanken als beestjes onder zijn kleren krioelen. Ondanks dat er meer toeschouwers bij het podium zijn gaan staan, slaat de energie op het podium niet echt over naar de zaal. In stilte geniet het publiek van deze jonge, zeer getalenteerde band. 

Voor aanvang is de Engelse zaal al voller dan bij Martyn Ell. Je zou denken dat het zaaltje toch echt een keer vol is, en dat is het op gegeven moment dan ook. Niemand komt er meer in, en als je eruit wil gaat het lastig. Case Mayfield heeft al duidelijk een goede naam in Groningen en weet deze reputatie hoog te houden. In deze intieme sessie gaat hij na twee nummers over op een akoestische set omdat de bas voor hem te laag is. Zonder gebruik te maken van de microfoon en met een niet versterkte gitaar in zijn hand brengt hij het ene gevoelige nummer na het andere ten gehore. Zijn stem heeft zoveel kracht dat een microfoon ook overbodig is, en als de zang haast overgaat op schreeuwen, is daar een kippenvelmoment. Naast veel nummers van zijn eerste en tweede album zijn er ook nieuwe liedjes te horen van het derde album dat volgende week uitkomt. In een grote koffer heeft Mayfield al de eerste LP’s en CD’s meegenomen voor het publiek om te kopen. Naast zijn eigen stem is op dit nieuwe album ook de stem van Annemarije Heijerman te horen. De eerste twee nummers met microfoon brengen ze samen ten gehore. Heijerman is een ware toevoeging, en geeft de prachtige liedjes van Mayfield nog meer kracht. Ondanks de warmte speelt Mayfield foutloos en krijgt hij het publiek mee in zijn belevingswereld.

Minerva is al de hele avond het podium voor lokaal talent. Zowel DIFF, Cosmic U als The Future’s Dust komen uit Leeuwarden, waardoor de laatste act nogal een vreemde eend in de bijt is. PAUS komt namelijk uit Portugal. Naast de herkomst wijkt PAUS nog op meerdere vlakken af van de rest: twee drummers frontaal gepositioneerd. Door deze siamese drumopstelling creëert de band een bombastisch en oorverdovend geluid dat toch nog iets dansbaars krijgt door de basgitaar en toetsen. Hoewel de soundcheck wat lang duurt en Minerva vrij leeg is, beginnen de vier Portugezen vol energie aan hun set. Deze energie houden ze vol tot het allerlaatste moment, waarna ze echt niet meer kunnen. Minerva krijgt een lopende in- en uitstroom van mensen en de dansvloer raakt steeds voller. De temperatuur is wederom niet te harden, maar de bewegingen worden er niet minder energiek op. Hoewel het grootste aantal bezoekers van De Nacht bij Nobody Beats The Drum staat, is het optreden van PAUS een onvergetelijke ervaring van een combinatie progressieve rock, hardcore en latin.