Op de derde avond van het Melodica Festival wordt het spits afgebeten door Meadowlake uit Groningen. Ruim een jaar spelen ze inmiddels live en ze passen goed op het sfeervolle Melodica. Postrock wordt hun rustige, soms naar ambient neigende muziek, ook wel genoemd. We moeten tot het laatste nummer wachten voor er wat meer energie los komt, maar dat is een bewuste keuze. De band weet in een half uurtje een mooi dromerig auditief landschap neer te zetten.
Melodica Festival Dag 3: Een geslaagde "Happy Melodica!"
Sterren van driedaags festival maken feest van slotavond in Huis de Beurs
De kreet die het hele weekend al veelvuldig door zowel de organisatie als artiesten geroepen wordt: "Happy Melodica!" Een felicitatie voor dit bijzondere festival is zeker op zijn plaats. Op de slotavond van de tweede editie van het Groningse Melodica Festival hebben Meadowlake, Alin Coen, Swinder, The Black Atlantic en gelegenheidsband Town Of Honey Rocks de eer om het festival tot een geslaagd einde te brengen.
Meadowlake
Alin Coen
Slechts enkele weken geleden stond Alin Coen in het kader van Wishfulmusic nog in een Groningse huiskamer. Nu is de Duitse zangeres speciaal voor het Melodica Festival opnieuw naar Groningen afgereisd om daar wederom verschillende harten te veroveren. Met haar fragiele stem en tweetalige repertoire legt de singer-songwriter de bovenzaal van Huis de Beurs moeiteloos het zwijgen op. Coen zingt zowel in het Engels als in het Duits, maar lijkt zich in haar moedertaal toch iets zekerder te voelen. Later geeft ze toe dat ze normaliter terug kan vallen op haar band, maar ze het vanavond in haar eentje moet stellen. Helemaal vlekkeloos gaat het dan ook niet. De zangeres zoekt enkele keren toenadering tot het publiek door onversterkt tussen de aanwezige muziekliefhebbers te gaan spelen. Ineens vergeet ze midden in de zaal haar tekst. Het publiek vergeeft haar echter onmiddellijk en sluit de lieftallige jongedame in het hart.
Swinder
Na elk optreden benadrukt mede-organisator en Town Of Saints-frontman Harmen Ridderbos dat het publiek de reiskosten van de artiesten kan doneren in een hoed. Voor Swinder lopen die reiskosten echter niet zo hoog op. Bas Schröder, de man achter Swinder, komt namelijk helemaal uit het 'verre' centrum van Groningen. In januari vertelde Swinder nog aan 3voor12 groningen dat hij hoopte dat mensen "hun vooroordelen met betrekking tot de taal waarin gezongen wordt" aan de kant kunnen zetten. De teksten van Swinder zijn namelijk Groningstalig, wat ervoor zorgt - zoals Schröder later grapt - dat het gezelschap nooit ver hoeft te reizen voor hun optredens.
Jammer. Wie de tijd en rust neemt om naar de muziek te luisteren, ontdekt dat het hier om heerlijke folkmuziek gaat en dat dat Gronings ook wel zijn charme heeft. De muziek ligt erg prettig in het gehoor. Wanneer de band in het Engels had gezongen, had het publiek waarschijnlijk aan de lippen van de zanger gehangen. Vanavond lukt dat nog niet, zoals het geroezemoes en een dame achterin de zaal ook bevestigen. Zeker wanneer ze met een muziekoverstemmend volume roept: "Ik kan het niet verstaan. Ik kan geen Gronings!" Voor de mensen zonder taalknobbel is het daarom een gelukje dat de introductiepraatjes in het Nederlands gedaan worden. De bandleden beschikken namelijk over een vermakelijke dosis droge humor, die ook de non-muzikale momenten plezierig maakt.
The Black Atlantic
Na Swinder is het tijd voor The Black Atlantic, oftewel Geert van der Velde, die de naam alweer een tijdje solo draagt. Een week eerder stond hij tijdens de Nacht van Kunst en Wetenschap nog honderd meter verderop in de Der Aa-Kerk, maar volgens Van der Veldes voelsprieten wordt vanavond mooier. Hij grapt dat er ook gestagedived mag worden en dat dat later tijdens Town Of Honey Rocks zelfs een verplichting is. Waar tijdens de vorige optredens vrijwel iedereen in het publiek op een stoel gezeteld was, vraagt Van der Velde het publiek te gaan staan, stoelen aan de kant te schuiven en naar voren te komen. Een verzoek dat zonder enig protest door het merendeel van het publiek ingewilligd wordt.
Hoewel de meerderheid van het publiek gebiologeerd naar de fragiele geluiden van The Black Atlantic luistert, slaagt Van der Velde er toch niet constant in de hele zaal stil te krijgen. Iets wat hem in 2011 in Vera wel lukte. Opvallend tijdens zijn optreden is het vele ge-shhh in de zaal waarmee bezoekers hun pratende medemens tot stilte dwingen. Het nieuwe materiaal mist een zekere gradatie aan melancholie die eerdere nummers van het debuutalbum wel hebben. Er valt in de zaal wel een spontane stilte wanneer nummers als Madagascar en Fragile Meadow voorbij komen. Ook vertelt de zanger over zijn samenwerking met I Am Oak wat tot het project Black Oak heeft geleid. Hierop staat onder andere het nummer Fracture, waarmee hij zijn zorgen over fracking en de gevolgen voor de omgeving uit.
Town Of Honey Rocks
Na The Black Atlantic gaan alle stoelen aan de kant. Het is namelijk tijd voor gelegenheidsband Town Of Honey Rocks. Samen met Honig en Dad Rocks! beklimt ook Town Of Saints het podium, waarna de drie acts een vleugje uit hun repertoire laten samensmelten. Dat doen ze niet alleen. Alle sterren van het Melodica Festival worden uitgenodigd de muzikanten op het podium te vergezellen, een instrument te pakken en daar te improviseren. Uiteindelijk staan er minstens achttien man op het podium, wat resulteert in chaotische gezelligheid en vreugde. Of de hoeveelheid muzikanten in muzikaal opzicht het eindresultaat ten goede komt, valt te betwisten. En dan wordt af en toe óók nog participatie van het publiek gevraagd. Maar zowel de Melodica Allstars als het publiek in de zaal genieten en dat is eveneens heel wat waard.
Vooral het materiaal van Town Of Saints zelf doet het goed in de zaal en wordt enthousiast meegezongen, maar dat is ook niet zo gek als je in je thuisstad op een door jezelf georganiseerd festival speelt. Hoewel je verwacht dat er op het overvolle podium geen ruimte is voor nóg meer mensen, worden voor aanvang van het laatste lied ook de vrijwilligers - waaronder het Wishfulmusic-team en de medewerkers van de kassa en merchandise - het podium opgevraagd. Met een uniek samenspel- en zang neemt het gezelschap afscheid van de tweede editie Melodica Groningen. Nog één keer is het tijd om het motto door de zaal te roepen: "Happy Melodica!" Dat was het zeker.