Topplaat of Onderzetter: The Monroes – Tears & Trials

Garageband die zich onderscheidt van de rest

Tekst: Nina Knaack Foto's: Harold Zijp ,

Donderdagavond presenteerde de Groningse garagepopband The Monroes het tweede album Tears & Trials in Vera. Op social media lieten veel fans weten dat ze uitkeken naar de release. Echter, was het lange wachten op een nieuwe plaat het waard? Net op tijd voor Eurosonic laat de band zien dat het grootste talent op het vierdaagse muziekfestijn van eigen bodem komt.

Op Facebook noemt de band zich TheMonroes Garagepop. Dat de band het geluid uit de garage heeft, klopt in zekere zin; maar het is goed dat de vier bandleden het vierkante hok hebben verlaten en de buitenwereld in zijn getreden. De stem van zangeres Josje Kobès mag namelijk gehoord worden.

Naast de zangeres speelt gitarist Arnold Nieborg zowel letterlijk als figuurlijk een belangrijke rol in de band. Zijn gitaarrifjes zijn van belang naast de hoofdrol van Kobès. De lage stem van Nieborg als tweede zangpartij zorgt voor extra dimensie in nummers zoals Sleep Walking en de titelsong Tears & Trials. Daarnaast is Nieborg de beste vriend van de zangeres, en de steun en toeverlaat van de drijvende kracht binnen de formatie. Wellicht is dat ook wel de succesfactor van de band: vrienden die elkaar zo goed kennen dat ze op alle fronten op elkaar ingespeeld zijn.

Dat is echter niet het enige wat de plaat zo goed maakt. Je hebt het gevoel dat je luistert naar een authentieke band. Want laten we eerlijk zijn: hoe onderscheid je tegenwoordig het ene garagebandje van de ander? The Monroes slagen erin gehoord te worden, door volwassen surfpop/-rock te maken waar over nagedacht is. De garage waarin alles geoorloofd was omdat toch niemand het hoorde, is vervangen door een huiskamer waarin de vier muziekvrienden de luisteraar weten te overtuigen met melodieën en refreinen die blijven hangen. Zonder irritant te worden.

Naast surfpop/-rock is op dit album bovenal een mix van R&B en soul te horen. Echte Amerikaanse invloeden, wat hoogstwaarschijnlijk te maken heeft met het feit dat de plaat is opgenomen in New York, zomer 2011. De partijen van gitarist Nieborg geven je het fifties en sixties gevoel, bijvoorbeeld in Black Novelette. Wat dat betreft heeft de band het garage-imago van hun debuutalbum Roulette (2010) losgelaten, wat niet beter had kunnen uitpakken.

Dat de tweede plaat pas in 2013 uitkwam, kwam mede door de zwangerschap van Kobès. Dit heeft het succes van het album echter niet in de weg gestaan. The Monroes hebben de tijd gehad te experimenteren met andere stijlen, en komen vervolgens met tijdloze muziek aanzetten met songteksten die je het ‘American Dream’ gevoel geven. Dat een plaat dan wat later uitkomt omdat een band lekker bezig is met nieuwe muziek creëren, geeft totaal niet. De fans wachten wel, want ze weten dat hun geduld beloond zal worden. Net zoals bij deze topplaat. 

Na tours door Engeland en Frankrijk zijn The Monroes nu weer in eigen land en stad. Donderdag 16 januari spelen The Monroes in café De Walrus om 20:45, als onderdeel van Grunnsonic. Op vrijdag 17 januari staat de band op Energy Stage om 18:00, als onderdeel van Eurosonic.

Tears & Trials is ook te beluisteren op de 3voor12 Luisterpaal.