Orange Skyline staat zoals gewoonlijk strak in pak lekker te spelen. De zaal is inmiddels al aardig volgelopen en het publiek kan de nummers van Orange Skyline zeker waarderen. Toch klinkt de band nog wat klein in zo’n grote zaal en het effect van de nummers is niet hetzelfde als in een minder grote zaal. Na precies een half uur gespeeld te hebben verlaat de band het podium, dat direct klaar wordt gemaakt voor de hoofdact.

Al tijdens de eerste nummers die de Kaiser Chiefs spelen wordt duidelijk dat zanger Ricky Wilson niet van stilstaan houdt. Wilson staat bekend om zijn klimpogingen op het podium en stelt ook vanavond niet teleur. Waar hij kan klimmen, doet hij dat. Ondertussen zingt Wilson loepzuiver en zorgt hij voor veel interactie met het publiek.

Veel van de bekende hits passeren de revue: Everyday I Love You Less and Less, I Predict A Riot en natuurlijk Ruby, een nummer dat de band net iets te vaak gespeeld heeft, aan het enthousiasme te zien. Uitschieters van het nieuwe album zijn het wat diepere Coming Home en het ietwat duistere Misery Company. Hiermee laat de band zien dat ze het prima af kunnen zonder voormalig drummer en tekstschrijver Nick Hodgson. 

Het is wel duidelijk dat de energie van frontman Wilson zorgt voor de sfeer in de zaal. Wanneer hij wat inzakt, is het publiek ook meer ingetogen. Maar tijdens het nummer The Angry Mob krijgt de band zelfs het balkon aan het bewegen. Als beloning loopt Ricky Wilson tijdens een van de laatste nummers als Mozes door de Rode Zee naar het balkon waar hij zorgt dat het zittende publiek ook gaat staan.

De band speelt nog niet eens anderhalf uur en heeft daarin dus ook niet veel kunnen laten horen van het nieuwe album. Het publiek is daar niet rouwig om, zij hebben gekregen waar ze voor kwamen: een avond vol energie en bekende hits.