Vanavond blijkt John Paul Keith bij opkomst de charme te hebben van een Roy Orbison of Buddy Holly. Strak in het pak gestoken, beweegt hij zich op de houterige manier die bij zo’n pak hoort. Zijn opvallende bril doet ook aan Orbison denken. John Paul Keith wordt vanavond ondersteund door een bassist met cowboyhoed en een zwaarlijvige man met afro op de drums. Het laatstgenoemde duo blijkt een zeer degelijke begeleiding. Continu zijn de muzikanten bezig om het tempo op te schroeven. De bas klinkt dreigend en de drums stuwen het ritme op volle vaart voort. Daaroverheen laat John Paul Keith zijn gitaar janken.

Daarbij doen vooral de snelle rock-’n-roll nummers het goed. Tijdens liedjes als Baby We’re A Bad Idea, en You Really Ought To Be With Me roept de zanger associaties op met rock-’n-roll helden als Chuck Berry. Stilstaan is dan ook geen optie meer. Dit wordt aangevuld met enkele meer country georïenteerde nummers. Het zijn deze momenten waarop het optreden wat inzakt. John Paul Keith moet het van zijn dansbaarheid hebben. De stem heeft niet de benodigde countrysnik of de soul om diepe indruk te maken. In dat opzicht blijft de artiest diep in de schaduw staan van Orbison en Holly.

Vorig jaar bracht John Paul Keith het album Memphis Circa 3AM uit. De heerlijke combinatie van verscheidene muziekstijlen vertaalt zich vanavond meer dan prima naar het podium. Met de klasse van de grote artiesten uit de vorige eeuw weet John Paul Keith de zaal gemakkelijk te entertainen. Zonder flauwekul worden de nummers gespeeld. Dat houdt de sfeer erin. De grote vraag is echter waarom ervoor gekozen is de grootste kracht van dat album thuis te laten. Op Memphis Circa 3AM heb je altijd dat heerlijk jankende orgel. Vanavond mis je meer dan geregeld die orgeltonen. Oudjaarsnummer New Year’s Eve had daarmee gemakkelijk van een niemendalletje omhoog getild kunnen worden naar een kippenvel opwekkend hoogtepunt.