Van eigen lokale bodem komt indiepop/rockband Mansell. Nog voordat er een noot gespeeld is, wordt duidelijk dat er in Vera een stel muzikanten met humor staat. Zanger en gitarist Bert Volmers moet eerst nog stemmen. Gitarist Douwe Oppewal roept vervolgens gekscherend dat stemmen thuis moet. Wat onmiddellijk opvalt is de kenmerkende rauwe stem van Bert Volmer, die de nummers net even een extra melancholisch tintje geeft. De echo over de microfoon versterkt dit effect. Oppewal, die ook de backing vocals verzorgt, bereikt met zijn stem juist meer de hoogte.

De vier heren hebben een afwisselende setlist samengesteld: ballad-achtige liedjes wisselen de up-tempo nummers in goedgekozen volgorde af. Zo is de in 2012 uitgebrachte single Just Won't Say vergeleken bij de rest van het materiaal meer up-tempo. Ook in de nummers zelf zit veel afwisseling. Better Than is hier een ultiem voorbeeld van. Het nummer begint met minimale klanken, maar dan valt de band met een veel steviger geluid bij. In de loop van het optreden haalt de band de aanvankelijk toch wat rumoerige zaal ook steeds meer over.

Hoewel de Zwolse band The Horse Company vanaf de eerste minuut een stuk energieker klinkt en dit ook lange tijd vasthoudt, lijkt hier toch het tegenovergestelde het geval. De band doet vooral veel nummers van het in 2012 uitgebrachte album Calypso. Ook steken de mannen de op het album toch wat rustigere nummers in een energieker jasje. Dat is gelijk ook de valkuil. De eentonigheid slaat in de loop van het optreden toe. Gelukkig maken de heren dit goed wanneer Aeons aan bod komt en ze daarna voor meer variatie in het ritme zorgen. Ook in het 'schuifelnummer' Cover Me Up ligt het tempo veel lager.

Daarnaast is er wel heel goed over de klanken nagedacht. De twee stemmen van broers Arjen en Vincent Hilberdink sluiten prima op elkaar aan. Na vrijwel elk nummer is er sprake van een gitaarwissel zodat elk nummer een net iets ander geluid heeft. Daardoor vallen er echter wel veel stiltes die het tempo uit het optreden halen. Alleen om die stiltes te vullen, zou de band misschien iets meer energie in interactie met het publiek kunnen steken.

Aan het eind doet de band de titelsong van hun laatste album. Calypso bestaat uit diverse facetten waardoor het soms klinkt alsof de band meerdere nummers samenvoegt in één. Zeker omdat het nummer voor een overgroot deel uit instrumentale stukken bestaat. Na Calypso komt er een einde aan het energieke optreden. Het publiek reageert echter maar gematigd enthousiast. De bandleden lijken ook niet goed te weten of ze nog wel een toegift moeten geven. Voor Big And Beautiful komen ze nog heel even het podium op, maar daarna houdt The Horse Company het dan toch maar voor gezien.