Stonden de tweelingbroers eind september nog als duo in de Oosterpoort, deze keer hebben ze een volledige band meegenomen. De show begint rustig met Walking on a dead end street waarin de prachtige samenzang goed naar voren komt. De vergelijking met Simon & Garfunkel is al eerder gemaakt, wat te maken heeft met hun folk-achtige sound, harmonieën en herkenbare akkoordenwisselingen.

Tangarine maakt niet uitsluitend rustige ballads. Zodra het eerste nummer is afgelopen zet Kees Schaper (o.a. Tim Knol) zijn drums in. Met Matthijs van Duijvenbode (o.a. Tim Knol) op toetsen en Reyer Zwart (o.a. Anne Soldaat) op contrabas laten de broers horen dat er ook ruimte is voor uptempo nummers. “Vinden jullie het goed als wij onze nieuwe liedjes even repeteren? Dit lijkt ons een goed moment.” Er is geen beter moment voor nieuwe nummers dan tijdens het eerste optreden onder de vlag van Excelsior. De broers brengen het er goed vanaf.

Een feest wordt natuurlijk niet gevierd met water alleen. Al aan het begin van het optreden vallen de twee onaangeroerde flessen Jack Daniels op: “Iemand trouwens zin in whiskey? We kregen twee flessen maar we krijgen ze maar niet op.” Nadat Van Duijvenbode het goede voorbeeld geeft, wordt de fles doorgegeven en vindt deze zijn weg naar het podium niet meer terug.

Wanneer de broers afsluiten met Motion of Light wordt er in de zaal gedanst. Wie weet vindt Tangarine in 2013 met hun vijfde album eindelijk de weg naar het grote publiek. Aan hun enthousiasme zal het niet liggen.