Onder de belangstelling van een ingetogen en af en toe enthousiast publiek mocht de vijfkoppige jury van Nootuitgang de finalisten beoordelen. De finalisten strijden voor een publieksprijs: het publiek kan stemmen door middel van stembiljetten in het programma boekje. Er is ook een juryprijs. De prijzen zijn variërend van studiotijd tot een optreden bij Fifteen Minutes en een optreden in het Noorderplantsoen op een USVA podium. De jonge getalenteerde presentator Ricardo Brouwer was ingehuurd om alle optredens aan elkaar te “kletsen”.
Frankly No Helix mocht de spits afbijten: een kwartet (nu tijdelijk een trio) volledig bestaand uit biologiestudenten. De muziek is te beschrijven als een combinatie van pop, folk en jazz. Al deze invloeden waren wel te horen. De band speelde heel goed twee verschillende sfeervolle, goed uitgevoerde en fris gebrachte stukken. Met verrassende elementen als een trompettist die ook moeiteloos een heel lied begeleidde door te fluiten.
Wouter Asveld speelt vanaf de lagere school gitaar en is in 2009 begonnen met schrijven. Zijn liedjes zijn vaak het product van gedichten en muzikale ideeën samen te voegen. Zoals zo vaak in dit genre met een autobiografisch karakter. Zijn liedjes hebben een bijzonder en eigen sfeertje, onder begeleiding van een goed verzorgd gitaar spel.
Esmé van de Boom (artiestennaam “Mees”) is een studente Nederlands. Zij leidt haar liedjes in met een eigen verhaal van hoe ze in het leven staat. Ze strooit met adviezen, bijvoorbeeld waarom het beter is geen liedjes te schrijven over vriendjes van een week. Haar muziek heeft een aangenaam geluid en een eigen performance die nieuwsgierig maakt naar meer en hoe ze zich zal ontwikkelen. Esmé begeleidt zichzelf op gitaar.
Victoria Khan schrijft vanaf haar dertiende haar eigen nummers. Ze heeft veel ambitie variërend van dans, acteren en zingen. Nu zit ze in de levensfase van muziek schrijven en zingen. Victoria laat zich begeleiden door een gitarist. Ze heeft een mooie warme stem met een bluesy sound. Dit was goed te horen in haar nummer World of Plastic Dreams. Het was jammer om te constateren dat waar de meeste finalisten dit vanavond prima hebben gedaan, haar performance verbetering nodig heeft.
Voor Stephannie Benett moet muziek voelbaar zijn, uit het hart en een verhaal vertellen. Stephannie schrijft haar eigen nummers en begeleidt zichzelf op piano. Ze heeft altijd klassiek piano gespeeld. Haar liedjes hebben een mooi geluid, met ingetogen gevoelige autobiografische liedjes over verlies van een vriendin en haar liefde voor Groningen.
Meedoen en mogen optreden was wel het belangrijkste vanavond tijdens Nootuitgang. Van onderlinge strijd was dan ook geen sprake. Het publiek had wel een voorkeur maar dit was ook ingegeven door dat Frankly No Helix de meeste fans had meegenomen. De jury is bij alle finalisten opbouwend in hun feedback en geeft de finalisten goede adviezen mee. Frankly No Helix wint uiteindelijk zowel de publieksprijs als juryprijs. De jury is unaniem en vindt Frankly No Helix de meest natuurlijke act op het podium.