Wervelwind Goran Bregovic raast door de Oosterpoort

Muziek voor bruiloften én begrafenissen

Tekst: Karst Jaarsma ,

Met het deze maand verschenen album Champagne For Gypsies trekt Goran Bregovic langs de Nederlandse poppodia. Samen met zijn Wedding & Funeral Orchestra voert de bandleider het publiek mee naar de Balkan. Dit doet hij als geen ander: binnen enkele minuten weet de muziek je te ontroeren en vrolijk te stemmen.

Hij stond al jaren hoog op het lijstje van te boeken acts in de Oosterpoort. Dit jaar mocht het Groningse poppodium dan eindelijk de komst van de legendarische Goran Bregovic aankondigen. Het mag dan Shantel zijn die tegenwoordig commercieel het meeste succes heeft, maar elk trucje van het moderne Balkangeluid komt uit de stal van componist Goran Bregovic.

Dat het geen alledaagse zaak is dat de Serviër naar het noorden afreist, bewees het prijskaartje al. Voor een avondje swingen, op de beste band voor feesten en partijen, moest 40 euro neergelegd worden. Waarschijnlijk is dit de reden dat het optreden op het laatste moment van de grote naar de kleine zaal verschoven werd. Dit resulteert er ook in dat vanavond de zaal overwegend gevuld is met een generatie die de zanger nog moet kennen van zijn successen in de Joegoslavische band Bijelo Dugme.

 Het is iets na half negen als twee trompettisten en twee trombonisten van achter uit de zaal al spelend naar het podium lopen. De dansvloer is nog volledig verlaten en dat geeft de heren mooi de gelegenheid om hun introductie aldaar voort te zetten. Dit wordt op het podium meteen gevolgd door Goran die met zijn zingende drummer Gas Gas Gas inzet.
 
Wat volgt is de beruchte wervelstorm van energie. De drummer slaat het ritme, Goran speelt wat op zijn gitaar en het feestje wordt gevormd door de vijf blazers. Vocaal zingen de drummer en Goran tegen het tweehoofdige vrouwenkoortje in, waarbij vooral de Turks aandoende stem van de drummer indruk maakt. In het begin is er ruimte voor enkele nieuwe nummers van Champagne For Gypsies, maar al snel zijn het vooral de hits die de revue passeren.
 
Voor de toegift speelt Bregovic het melancholisch aanvoelende In The Death Car, waarin toepasselijk de verschillende bandleden een voor een het podium af lopen. Om vervolgens terug te komen met een stampende toegift. Naast de Balkanklassieker Bella Ciao introduceert hij ons ook nog kort enkele begrafenisnummers. Dit gaat wel gepaard met een waarschuwing dat we het sterven beter kunnen laten, aangezien Goran Bregovic erg duur is om te boeken voor je begrafenis.
 
Wanneer Bregovic met knaller Kalasnijkov, aangevuurd met een Nederlandse ‘Aanvalluh!’ vanuit de zaal, afsluit is het toch echt voorbij. Dat iemand echter op 62 jarige leeftijd twee uur lang zo vol vuur kan spelen mag een unicum zijn. Als hij de grote zaal vol had gekregen met een jeugdiger publiek was er ongetwijfeld weinig over gebleven van de Oosterpoort!