Mikal Cronin en zijn band bewijzen zich als een 'typische' Vera-band

Enthousiaste gasten weten met ontwapenende garage pop het publiek definitief voor zich te winnen

Tekst: Nargiza Mamadazimova Foto's Harold Zijp ,

Mikal Cronin speelde bas in de band van Ty Segall en zit ook in de band Moonhearts. Vorig jaar gooide hij hoge ogen met zijn self-titled solo debuutplaat. Deze stond vol met ongelooflijke catchy, opzwepende garagepop nummers waarbij Cronin de balans tussen de meezing-pop en garage-ruig heel goed wist te bewaren. Dit is zijn eerste Europese tour en de echte garage liefhebbers en kenners staan te poppelen om Mikal Cronin live te zien.

Mikal Cronins optreden in Vera is meteen zijn eerste optreden van een hele reeks in Europa. Als de bandleden opkomen zie je dat iedereen nog een beetje zenuwachtig en verlegen is. Dat gaat echter snel over zodra het nummer Is It Allright wordt gespeeld dat tevens als eerste op het album staat. Het psychedelische blazers stukje aan het einde van het nummer heeft plaatsgemaakt voor Iron Maiden-waardige solo's van de tweede gitarist. Dit geeft Mikal Cronins muziek opeens een hele nieuwe dimensie.

Daarna volgt op een heerlijke manier 'sleazy' en tegelijkertijd licht melancholische nummer Situation en komt de afwisseling met het bombastische Apathy. Terwijl op de plaat deze nummers poppy en redelijk gladjes klinken, krijgen ze live een flink ruig randje. Daarnaast worden er nieuwe nummers gespeeld en ook deze stellen niet teleur. Het is te merken dat bij de nieuwe nummers de nadruk meer op 'garage' ligt dan op 'pop', maar het blijft catchy en herkenbaar als Mikal Cronins stijl.

De leden van de begeleidende band staan Cronin aardig bij. Het ontbreekt hen niet aan enthousiasme, stage presence of speelwaardigheid. De hardrock stijl van de gitarist is grappig en verfrissend om aan te horen in combinatie met de swingende gitaarakkoorden van Mikal Cronin. Als de bassist met zijn hoofd en halflange haren begint rond te zwaaien, wordt het geheel nog energieker. Zeker als het noisy, psychedelische, hypnotiserende Green & Blue gespeeld wordt, gaat de band los op het podium. Na afloop van dit nummer ploft de bassist uitgeput op de grond.

Ondanks dat het deze avond niet heel druk is in Vera, is er genoeg publiek om er een gezellige en geslaagde avond van te maken. Er zijn wel wat jongeren bij, maar niet veel. Veel van de aanwezigen zijn insiders die zelf ook in de Groningse garagerock-kringen verkeren. Aan de gezichten van de concertgangers is te zien dat het genot-niveau hoog is. Er wordt zelfs gefluisterd dat Cloud Nothings een serieuze concurrent krijgt in de strijd om de Vera Poll.

Natuurlijk laat het publiek Mikal Cronin niet zonder een toegift gaan. Als het aan de toeschouwers lag, hadden ze graag nog twee of zelfs drie toegiften beleefd. Helaas zijn Mikal Cronins liedjes op. Het is duidelijk dat deze band zich tot een van de Vera-lievelingen mag rekenen en dat betekent dat ze altijd graag terug mogen komen.