ESNS12: Dromerige Still Corners bedriegt

... en heeft meer kanten

Tekst: Nargiza Mamadazimova Foto's: Donald van Tol ,

Still Corners is een van die jongere bands die een paar EP's uitbrengen en vervolgens door de blogosfeer en Pitchfork opgepikt wordt. Daarna gaat het balletje rollen. Hun low-fi dreampop debuut verscheen in oktober 2011 en nu staan ze al op Eurosonic.

CONCERT
Still Corners, Eurosonic, Paleis, 12 januari 2012

MUZIEK
Op hun platen klinkt de muziek dromerig, zweverig en met retro invloeden. Hip dus. Het eerste wat op het podium opvalt zijn de synthesizers, keyboards en drumcomputers: allemaal elektronische instrumenten. Still Corners opent dan ook met een elektronisch en psychedelisch, bijna een spacy intro. Zelfs de projecties ontbreken niet, zoals het natuurlijk hoort bij een shoegaze-band. Wat shoegaze betreft, de toegewijde gitarist haalt heuse noise en delay klanken uit zijn gitaar. Zijn beweeglijkheid contrasteert lekker met de statische houding van de rest van de band.

PLUS
Dat psychedelische randje pakt zeer goed uit voor Still Corners. Op de cd klinkt hun muziek rustig en subtiel, maar live wordt het intenser en het combineert nog steeds goed met de hoge dromerige vocals. Live klinkt het alsof Still Corners ballen heeft gekregen, maar nog steeds herkenbaar is. De herhalende loops doen aan een poetischer, sprookjesachtige versie van het Moon Duo denken.

MIN
De projecties die de experimentiele en psychedelische effect hadden moeten versterken, komen vanavond niet tot hun recht. Er is sowieso een klein technisch probleempje met het licht, anders was het plaatje compleet geweest en was de psychedelische kant beter tot zijn recht gekomen.

CONCLUSIE
Still Corners is op het podium nog wat onwennig, maar daar zal snel verandering in komen. Als ze zo doorgaan kunnen ze het ver schoppen als een band die zijn eigen ding doet en origineel blijft.

CIJFER
8