Kruisbestuiving Habib Koité en Eric Bibb

Amerikaanse blues keert terug naar zijn roots

Tekst: Karst Jaarsma ,

Het was een lang gekoesterde wens van zowel Habib Koité als Eric Bibb om samen een album op nemen. Jaren na hun eerste ontmoeting kwam het er dit jaar eindelijk van. Op Brothers In Bamako smelt de Afrikaanse muziek van Habib Koité samen met de Amerikaanse delta blues van Eric Bibb. In het kader van deze plaat stond het duo dinsdag in de kleine zaal van De Oosterpoort.

Waar de cd voornamelijk aangenaam voortkabbelt, weten de beide muzikanten live elk nummer wonderbaarlijk tot leven te brengen. Ze zitten ieder op een eigen stoeltje. Daarbij worden ze enkel begeleid door een percussionist op een halve kalebas. Bibb opent eerst met zijn solo nummer Goin’ Down Slow. Het is mooi om te zien hoe Habib Koité en de percussionist hierbij oprecht geïnteresseerd zitten mee te luisteren.

Daarna gaat de setlist over op de Brothers In Bamako liedjes. Ieder nummer wordt vanavond net zo goed ten gehore gebracht als op deze plaat. Eric Bibb heeft een fantastische blues stem in de beste stijl van Muddy Waters. Habib Koité past daar met zijn typische Afrikaanse stemgeluid perfect bij. Waar Bibb schittert in de verhalende manier van zingen is het bij Koité het zuivere stemgeluid dat hem zo krachtig maakt. Om beurten zingen zij een couplet en daarmee vullen zij elkaar ijzersterk aan.

Maar wat de nummers vooral naar een hoger niveau tilt is het gitaarwerk van Habib Koité. Op de cd valt dit niet zo erg op, vanavond laat Habib zijn elektrische gitaar echter duidelijk door de nummers heen jengelen. Op de kenmerkende Afrikaanse manier geven de ritmes een opzwepend gevoel. Naarmate de set vordert lijkt Koité ook steeds meer warm te lopen. Zo is het korte gitaargevecht waarin hij Eric Bibb op zijn akoestische gitaar uitdaagt tijdens L.A. een waar hoogtepunt.

Een van de laatste nummers is Send Us Brighter Days. Het is hier voor het eerst dat Bibb en Koité tegelijk zingen. Gecombineerd met de gospelachtige opbouw van het nummer blijkt dit een geweldige combinatie. Waar het nummer langzaam begint, bouwt het zorgvuldig naar een hoogtepunt toe. Koités gitaarwerk zweept het ritme meer en meer op en uiteindelijk leeft hij zich wederom uit in een instrumentaal gedeelte.

De combinatie van deze twee muzikanten laat horen hoe de Afrikaanse slaven de bluesmuziek in Amerika introduceerden. Zelden wordt het zo duidelijk hoe dicht de stijlen bij elkaar liggen. Wie de cd Brothers In Bamako beluistert denkt waarschijnlijk dat de combinatie van Eric Bibb en Habib Koite voor weinig vuurwerk zorgt. Het tegendeel is waar! Op het podium is duidelijk dat er twee fervente muziekliefhebbers op het podium staan. Met veel respect voor elkaar en het publiek wordt er liefdevol muziek gemaakt. Heerlijk om te zien!