Beach House heeft met hun laatste album Bloom de vele liefhebbers van lome en dromerige psychedelica volledig in hun greep weten te krijgen. Het album is in veel opzichten een voortzetting van het album Teen Dream, waarmee ze in 2010 doorbraken. Het werk van de band bestaat uit intieme liedjes die, ondanks dat ze intense zwaarmoedigheid met zich meebrengen, goed in het gehoor liggen. Hiermee hebben ze ondertussen een groot gedeelte van de kritische recensenten op hun hand weten te krijgen en een flinke fanbase opgebouwd. Dit geldt ook voor Groningen, waar de zaal stampvol staat met aardig wat enthousiastelingen.
Scally en LeGrand beginnen dezee avond laat. In plaats van om het beloofde negen uur, verschijnen de twee samen met een extra drummer pas na half tien op het podium. Er is geen tijd voor veel gepraat, want al vrij snel zet de band het bekende nummer Wild in. Daarop volgt direct Other People, een andere bekende single van het nieuwe album. Op deze wijze krijgen de drie het publiek vlug in hun greep. Andere uitschieters, voornamelijk van het nieuwe album, komen live zeer goed uit de verf. De tekst “Like no other / You can’t be replaced” van Lazuli creëert bijvoorbeeld een perfect zweefmoment.
Het vereist een kleine omschakeling, van rustig een biertje drinken naar deze emotioneel geladen en dromerige nummers. Er is weinig tijd om bij te komen van het ene liedje, voordat je alweer midden in de volgende bent beland. Zangeres LeGrand is live nog slechter verstaanbaar dan op het album, maar de boodschap komt desalniettemin over. Vrij statisch behouden de bandleden gedurende het optreden hun positie. Ook richt LeGrand slechts een enkele keer het woord tot het publiek. Het is daarentegen voornamelijk het indrukwekkende lichtplan in combinatie met deze voorbedachte houding die het optreden extra kracht geven.
Anderhalf uur Beach House dwingt de luisteraar tijdens het optreden af en toe letterlijk af te dwalen in een eigen wereld. Een hit als Myth, ingezet in de tweede helft van het concert, of 10 Mile Stereo weten daarentegen de bezoeker te prikkelen. Er zijn daarnaast ook momenten dat het concert wat overweldigend aanvoelt. De combinatie van licht, geluid en de abstracte decoratie op het podium voelen groots aan. Hoewel Scally zelf aangaf niet perse voor enorme aantallen te willen spelen, lijkt de grote zaal van Vera soms even te klein voor de inmiddels volwassen band uit Baltimore. Een machtig optreden, maar daarmee wel direct eentje die je bij blijft.