Toch begint de avond wat minder ‘eggy’ dan verwacht. Vergeet de vertrouwde geur van moshende crustpunkers in de warme zomer even. Onverwachts loopt de zaal ook vol met jonge indieliefhebbers in zomerjurken en parfum. Ook het geluid dat van het podium komt is nog wat toegankelijker. Program heeft namelijk meer weg van de losse indierock die bands als Pavement en Canshaker Pi maken. De band uit Melbourne gaat loopt nu een kleine tien jaar mee en heeft met de jangly debuutplaat Show Me en hun laatste plaat It’s A Sign menig hart in de Melbournse scene voor zich gewonnen. Vanavond winnen ze ook Groningen voor zich.
Het is weer zomer en traditiegetrouw betekent dit dat het zomercafé in Vera weer geopend is. Elke zaterdag tijdens de zomerstop nodigt Vera lokale, of minder lokale (daarover later meer), partijen uit om de programmering te verzorgen in een verkleinde grote zaal. Dit keer heeft het Downstageteam samen met Wildwax Shows twee van ‘Australia’s finest’ uitgenodigd: Metdog en Program. Bij Vera Downstage zijn ze fan van het verre ‘down under’ en dat delen ze graag met de rest van de stad. Daarom halen ze speciaal voor vanavond Australië naar Groningen. Fijn dat ze ook gelijk de plakkerige hitte hebben meegenomen. Combineer dat maar eens met druiperige eggpunk. Benieuwd naar wat voor luchtje er zal hangen.
Program
©
Harold Zijp
Zoals je kan verwachten van menig indieband, is het geheel vrij statisch. Het is een beetje zoals Don Henley ooit de Eagles omschreef als ‘rondhangend op het podium’. Ook Program vertoont weinig poespas en focust zich vooral op wat er gespeeld moet worden. Ogen naar de gitaarhalzen gericht deinen ze met z’n allen heen en weer, maar ze gaan niet uit hun plaat. Gelukkig is Program charmant genoeg om het zonder te doen. Voor de energie worden ze bijgestaan door het enthousiaste publiek dat wel de moed verzameld om vooraan een plakkerige, maar gemoedelijke moshpit te vormen. Afijn, Program speelt rustig, maar strak de laatste nummers van hun set, grappen nog even over de hitte en bedanken Metdog en Vera voor de avond. Een gemoedelijke start van een avond die langzaamaan nog wel wat ‘runnier’ mag worden.
©
Harold Zijp
Metdog
Wat is eggpunk nu eigenlijk? We zien de comments al binnenstromen, daarom even een kleine, grof versimpelde historie. Ken je Devo nog? De hyperactive new wave band uit de jaren '80 die de beste cover van 'Satisfaction' ooit heeft gemaakt? Om die sound heen is in het vorige decennium een genre gebouwd genaamd ‘devo-core’. Later verdeelde een virale internet meme alle punk op een spectrum tussen onserieuze eggppunk en serieuze chainpunk. Het speelse en vaak satirisch onserieuze Devo-core en alles wat erop leek versmolt tot eggpunk. Metdog, net als Program ook afkomstig uit Melbourne, plaatst zich dan ook ferm in het springerige kamp van eggpunk.
©
Harold Zijp
Waar Program nog doorkabbelde en ons op momenten de kans gaf om weg te dromen, haalt Metdog hard uit met de ene na de andere satirische, absurdistische knipoog. Wat begint als herkenbaar hoekige postpunk, verandert al snel in een mengelmoes van, inderdaad, Devo-achtige new wave, ironische techno en lo-fi punkrock. Tussendoor vliegen de airhornsamples, internet memes en oneliners ons om de oren. Ineens wordt de avond wel heel eggy. Metdog is hyperactief, maar op de beste manier. Wat ons betreft was het dan ook een prima eerste zomercafe van het jaar. Op naar de volgende.