Thee J Johanz (57) begon al jong met platen verzamelen en is sinds z’n twaalfde of dertiende al dj. Dat betekent dat hij al zo’n dikke veertig jaar platen draait. Op zijn tiende begon hij al met platen kopen. Eerst tweedehands platen voor een paar gulden, daarna ging hij helemaal op in zijn hobby en vond hij mede-investeerders om singles te kopen. Als verzamelaar werd Johanz gevraagd om te draaien, leerde hij het vak en ging hij dj’en in het alternatieve circuit bij onder andere Vera en Simplon. Tegenwoordig houdt hij zich vooral bezig met het masteren van vinyl. Vol energie en kleurrijke herinneringen vertelt hij over zijn verzameldrang, muzikale voorkeuren en de inhoud van zijn immense platenkast.

Met welke muziek ben je opgegroeid?

David Bowie

“Met van alles. David Bowie vond ik geweldig. De plaat die ik als kind het meest gedraaid heb is Ziggy Stardust. Blondie en David Bowie werden toen punk genoemd; ik weet nog dat Blondie Rapture uitbracht. Ook groeide ik op met ska- en reggae-achtige dingen en experimentelere muziek zoals The Residents. Toen ik wat ouder werd speelde ik in punkbandjes. Ik vond Pink Floyd leuk en hield zowel van disco als van punk. Punk beschouw ik als een reactie op de megagroepen van de seventies, meestal ging punk hand in hand met disco. Die genres liggen dichter bij elkaar dan mensen denken. Bij mijn maandelijkse zaterdagavond in het Pakhuis kan ik deze dingen tegenwoordig weer goed met elkaar mixen, zoals bij 2 Many DJ’s.”

“Toen het digitale op kwam zetten ben ik gewoon doorgegaan met platen kopen. Ik vond het maar niks om een nummer alleen als digitaal bestand te hebben. Als ik muziek echt wilde moest ik het op vinyl hebben. Ik at stamppot om platen te kunnen kopen. Dus ik ben het gewend om zo goedkoop mogelijk te willen leven. Vroeger kreeg ik ook heel veel opgestuurd, maar ik koop nog steeds en zit al over de 15.000 platen. Mijn vrouw heeft een yogakamer, daar heb ik ook weer platen binnen weten te moffelen. Net als in ons zomerhuisje in Zuidlaren. De fysieke ruimte die je nodig hebt voor een platencollectie, dat is het enige grote nadeel. Maar het is onderdeel van mijn beroep geworden, dus ik kan het gelukkig goed verantwoorden.”

Johanz Westerman

Je kunt Johanz Westerman kennen als artiest Thee J Johanz. Hij is een van de grondleggers van de dance in de stad en draait met name house, techno en acid. Johanz was zanger en basgitarist in de band Captain Nemo, die ooit in het voorprogramma van Pearl Jam stond. Daarnaast was hij 24 jaar vrijwilliger bij Vera, waar hij voor de Verakrant eerst over muziek en later over film schreef. Ook was hij een tijdje film- en muziekjournalist bij onder andere het Dagblad van het Noorden en de Opscene en ging hij helemaal los op de platenstroom die binnenkwam. Als verkoper stond hij in de winkel bij Flat Records in de Bloemstraat en bij de Jongens van Hemmes. Toen de house op kwam zetten ging hij meer als dj optreden en eigen muziek produceren. Hij zette het eerste Groningse houselabel Ballyhoo Records op en nam ook bij Simplon en Studio Boterdiep veel demo’s op. Tegenwoordig mastert hij veel vinyl en is hij professioneel snijder en maker van vinylplaten. Ook produceert hij nog steeds eigen muziek. Zijn nieuwste singlerelease heet Stompin n Risin, en sinds 26 juni is zijn nieuwe EP Lucy’s Electricity uit op International Feel Ibiza records van Gerd Janson.

© Donald van Tol

Welke artiest komt het meeste voor in je platenkast?

R. D. Burman

“De meeste platen heb ik van de Indiase Bollywood-componist R. D. Burman, dat zijn er meer dan honderd. Ook heb ik veel platen van Adrian Sherwood. Ik heb 72 platen van z’n eigen label. De productiestijl vind ik goed, en de manier waarop hij speelt met effecten. Hij gaat daar heel creatief mee om. Dit kan een enorme invloed hebben op hoe de muziek gaat klinken, op de compositie en alles. Sherwood komt uit Engeland en maakt hele wilde mixes en remixes. Hij is eigenzinnig en maakt geen platen met onzinteksten, het moet ergens over gaan. Het is een soort experimentele dub.

De hoofdmoot van de muziek die ik heb bestaat uit elektronische platen en danceplaten. Ik probeer de wat bijzondere dingen eruit te halen. Mensen met een eigen verhaal, met een eigen sound vind ik goed. Mijn meest waardevolle plaat is die van Charanjit Singh; Ten Ragas to a Disco Beat. Hij is een soort Indiase godfather van de acid house. De plaat is in ’82 gemaakt en acid house werd bekend in ’85, ’86. Acid house is een soort voorloper van veel elektronische dansmuziek. Singh wilde spirituele muziek, ragas, combineren met een discobeat. Ik heb de plaat geremasterd en toen is hij opnieuw uitgebracht bij het label Bombay Connection. Dit mondde uit in diverse tours over de hele wereld. We hebben bijvoorbeeld vier keer in een week in New York gestaan, met een optreden in het MoMA. Ook stonden we in het toen hipste bolwerk van Brooklyn, Body Actualized. We hebben ook in India opgetreden, in Mumbai, Rajastan en New Delhi.”

Wat is je favoriete plaat van een Groningse artiest?

Hollywood Seven

“Dat is Hollywood Seven van Alides Hidding, gemaakt toen hij vanuit Groningen actief was. De plaat gaat over een vrouw die het in Hollywood probeert te maken. Bepaalde dingen in de productie vind ik heel mooi. Wel is het een soort van cover. De muziek bouwt op en werkt toe naar een oraal spektakel. Daar gaat het hierbij om, het voelt groots. Het gaat mij er om dat ik de muziek gewoon voel. Ik laat me bij mijn muzikale voorkeuren niet beïnvloeden door of iets goede smaak is of niet. Een oordeel moet open en vrij zijn.

Ook Iekk, I’m A Freak van Adjeef The Poet is een van de leukste singeltjes die ik heb. Hij is voor 650 te koop geweest op Discogs. Het is psychedelische sixties punk. Ik ben niet echt fan van de persoon, een soort van camp-achtig idee krijg je erbij, maar de muziek is goed. De single komt uit 1967, wat mijn geboortejaar is. Persoonlijk vind ik dit heel goed muziekjaar."

Wat is de vreemde eend in de bijt?

Jouw Humeur Is Net Een Flipperkast

“Ik kan sommige schlagermuziek waarderen. In de jaren zestig zijn er best wel mooie schlagers gemaakt. Mijn meest favoriete Nederlandse schlager is van later; Jouw Humeur Is Net Een Flipperkast van Mary. Ik vind het iets puurs hebben, het is eerlijke muziek. Heel ontwapenend, melig ook wel. Je moet je nooit door vooroordelen en hokjes laten beperken. Als het iets goeds met je doet dan is het ook goed.”

© Donald van Tol

Wie is je grote favoriet op dit moment?

DJ Harvey

"DJ Harvey. Hij draait slow disco, Italo, wat experimentele dingen en wat house. De manier waarop hij je meeneemt in een onverwachte ervaring is prachtig. Het is heel relaxed, het is een soort cosmic psychedelic sexy disco. En hij durft van alles te doen waar andere dj’s niet mee weg zouden komen. Je wordt verrast op een goede manier; het is fijne dansmuziek. De plaat die me verder het eerst te binnen schiet is van Escape From New York, het tofste nummer van hen vind ik Save Our Love. Ik vind dit nummer altijd heel fijn om te draaien, dan weet ik dat ik er nog ben. Ik laat me niet achter de geraniums zetten door jongere generaties. Ik blijf met de muziek bezig, volg mijn passie. Ergens draaien, de muziek delen met mensen en het gevoel hebben dat niks anders er nog toe doet. Ik doe het voor de unity, de gemeenschappelijke energie, de vibe. Als ik dit nummer als laatste draai, betekent dat dat ik een hele leuke avond heb gehad.”

Wat is je grootste miskoop?

Dubbele platen

“Soms koop ik platen die ik nooit draai. Dan denk ik: die doe ik toch maar weer weg. De namen wis ik snel uit mijn geheugen. Mijn grootste miskopen zijn platen die ik per ongeluk twee keer heb gekocht omdat ik dacht dat ik ze nog niet had. Daarom heb ik nu alles in Discogs staan. Dan voorkom je dat je dingen opnieuw koopt.

Ik heb bij Flat Records gewerkt aan de Bloemstraat, daar konden we onszelf de uren uitkeren in platen. Toen de house kwam opzetten verkochten we ineens veel meer platen. Roel Hemmes kwam daar achter en vroeg of ik niet bij hem wilde komen werken. Ik heb daar toen ook een aantal jaren in de winkel gestaan. Bij Flat Record kochten wij veel uitverkoop van Hemmes. Daar zaten soms juist de beste dingen tussen. Zodoende ontdekte ik bij Flat Record veel goede, experimentele muziek. Goede muziek kan nogal verborgen zijn, daarom vind ik het erg leuk om tussen de nieuwe releases te blijven spitten. The Prodigy, Underworld en Chemical Brothers kende ik al voordat ze bekend werden bij het grote publiek. Ik hou wel van de beginperiode’s, dan is de muzikale vorm vaak nog wat vrijer. Sommige kleine muzikanten die voorbij komen zijn helemaal niet bekend geworden en glippen er tussendoor, maar kunnen soms wel de beste dingen gemaakt hebben. Het is leuk om dergelijke krenten uit de pap te vissen.”

Bij wie moeten we de volgende keer in de platenkast duiken?

“Bij Robert Wiersum, die heeft een eigen platenlabel, Ruiger. Hij heeft ook heel lang bij De Jongens van Hemmes gewerkt. En bij Deep Grooves, een platenperserij in Leeuwarden. Hij is z’n hele leven al met platen bezig en met muziek. Hij maakt hoezen, ik doe de mastering. Het is zijn beroep om ermee bezig te zijn.”

© Donald van Tol