De zangeressen Sarah en Cath kennen elkaar van de middelbare school in Groningen en besloten op de laatste schooldag samen liedjes te gaan schrijven. Ze verhuisden naar Friesland maar bleven samenwerken. Eerder speelden ze in Tilburg, Friesland, Duitsland en Zuid-Frankrijk. Het nieuwe album 'Breakfast on the Road' schreven ze in een jaar tijd en was naar eigen zeggen een zware bevalling. Vanavond is de releaseshow in Simplon. In het voorprogramma warmt Floor Bruystens het publiek op met een knappe indie folkshow.

Ruimte maken voor de leuke dingen

De lichten dimmen en de drummer zet zachtjes in als Floor Bruystens begint te spelen. Ze ziet er sprookjesachtig uit in een lange rok met spencer en lang los haar. Naast de drummer en zangers staat een basgitarist op het podium. We horen meeslepende muziek, die door het hoge volume de zang helaas overstemt. Het tweede nummer, My Healthy Lover, begint na wat stemproblemen met de gitaar. Het nummer begint rustig met wat licht gitaarspel, waarna de drums en bas invallen. Invloeden van Radiohead zijn duidelijk te horen. Telkens als we denken we een wat rustiger liedje krijgen te horen, barst het gitaargeweld weer los. Dan legt ze uit dat het af en toe belangrijk is om zwaardere muziek te maken, zodat er daarna weer ruimte ontstaat voor de leuke dingen en speelt ze het heavy nummer Anger Does Not Suit Me. Ook horen rustigere en juist dansbaardere nummers. Ze besluit het mooie, alternatieve indie folk optreden met de woorden dat ze erg benieuwd is naar de show van Amonia Caramel.

De minder leuke kant van de liefde

Dan is het tijd voor de releaseshow van Amonia Caramel. Net als op het nieuwe album Breakfast on the Road begint de show met het liedje Robin. De zeskoppige band maakt vrolijke popmuziek, er wordt knap meerstemmig gezongen. Ook het publiek is enthousiast. De jonge zangeressen zien er in hun korte jurkjes lieflijk uit. Zonder introductie beginnen ze het optreden, dan volgt er na het eerste liedje toch een praatje. De meiden schrijven al zeven jaar samen en brachten behalve het nieuwe album diverse singles en EP’s uit. Ze zijn blij dat er de zaal vol staat met publiek en zingen het liefdesliedje I Absolutely Adore You, dat qua tekst afsteekt tegen de andere nummers omdat de dames meestal zingen over de minder leuke kant van de liefde. In hun vriendenkring is er nu eenmaal veel hartenzeer.

Zuivere zang en fijne melodieën

De hoge hakken van Cath zitten niet goed, ze trekt ze maar uit. Misschien wel daardoor swingt het volgende liedje extra. Bij het ene nummer spat de Amerikana-vibe er vanaf, terwijl andere liedjes meer rock- of popachtig klinken. Grote uithalen worden hier en daar niet geschuwd en de zang wordt lang uitgesponnen. Afzonderlijk van elkaar komen de stemmen soms nog beter tot hun recht dan samen. It’s Not The End Of The World Today klinkt gevoeliger. Dan is het tijd voor Dear Hollywood, de EP waarin de band bezingt dat Hollywood in films en series een clichébeeld neerzet. Het script immers vol problemen en oplossingen in de liefde met een happy end tot gevolg dat zich eindeloos herhaalt. Als de dank aan de booker, vormgever, techniek en anderen is uitgesproken wordt de band afgekondigd en is de band iets ‘vergeten’. De band speelt Write Me Down en dan is het toch tijd om te gaan. Lichtvoetig en swingend gaven de dames een vermakelijke show weg met zuivere zang en fijne melodieën.