Bob Dylan vergeleek ooit het Groningse Hoogeland met het Amerikaanse Heartland. Met de weidse vlaktes is het een makkelijke vergelijking om te maken. Ga iets verder naar het zuiden en je komt bij de Missisippi Delta; het land van outlaws als Johnny Cash en Waylon Jennings. Ga in Groningen iets verder naar het zuiden en je komt in de Veenlanden. Net zo drassig, net zo groen en als je het aan Sunken Lands vraagt, met zo veel outlaws.

Lisa Ploeger

Dat country leeft in Groningen is duidelijk. Zelden zien we zoveel cowboyhoeden tegelijk binnenstromen in Vera. Dat mag ook wel. Sunken Lands is namelijk al een aantal jaren een bekende naam in de Noordelijke Americana scene en daarbuiten. Met een sound die veel te danken heeft aan bands als Drive-By Truckers en alt-country pioniers Uncle Tupelo bewezen ze zich vorig jaar al als waardige opener voor countryheld Dale Watson. Met Lisa Ploeger als support beklimmen ze vanavond zelf het podium om hun nieuwe album Burning desire te presenteren. 

Lisa Ploeger kennen we natuurlijk ook al een tijdje. Met haar raseerlijke countrypop waarin ze zichzelf volledig bloot geeft gooide ze al hoge ogen bij Het Beste van Groningse Bodem en bij haar eigen plaatpresentatie in Simplon. In 2022 deed ze mee aan de Popronde waar ze dit jaar weer voor is geselecteerd. De show van vanavond is dan ook een voorproefje van wat we dit najaar kunnen verwachten. Waar we Lisa ook vaker hebben gezien in kleine bezetting, heeft ze vanavond groots uitgepakt. Met volledige band (inclusief strijker) beweegt Lisa zich steeds verder naar haar indie/country tijdgenoten.

© Donald van Tol

De dromerige combinatie van elektrische gitaren en cello en de stevige indie drumpartijen zorgen ervoor dat de toch gemakkelijke en veilige countrypop van Lisa niet te veel in cliché vervalt. Er zitten wat zwaardere numers bij serieuze nummers in de setlist vanavond, maar eigenlijk is Lisa Ploeger het leukste als ze de zwaarte laat vallen en toch de zonnige kant opzoekt. Het zijn die momenten dat de sfeer op het podium en daarbuiten warm en gezellig is. Het helpt ook dat Lisa's show zonder ook maar een vleugje cynisme en pretentie is. En vaak heb je niet meer nodig dan dat. Als dit een voorproefje is van de Popronde, dan komt het zeker goed dit najaar!

© Donald van Tol

Sunken Lands

Na de pauze, waarin programmeur Peter Dijkstra z'n volledige collectie country vinyl uit de kast trekt, gaan de lichten uit. De intromuziek klinkt uit de PA en Sunken Lands beklimt het podium. De start is ietwat onhandig, De intromuziek speelt nog als de band de eerste noten inzet, maar het is ze vergeven. De opener 'The Damage is Done' is een golvend en melancholiek nummer dat direct de beste kanten van Sunken Lands laat zien: aan de ene kant groovy honkytonkriffjes met als tegenhanger verhalende, nostalgische refreinen. Wat dat betreft is de setlist van Sunken Lands vanavond een tentoonstelling van verschillende soorten Americana. Van de roadtrip Heartland Rock van acts als Tom Petty, Bruce Springteen en Warren Zevon naar de meer zuidelijke country van Merle Haggard en Willie Nelson. Sunken Lands zelf is wat dat betreft ook een soort supergroup van Nederlandse Americana muzikanten. Met een collectief CV met credits bij Taneytown, Bertolf, Swinder, The Hunger, Hannah Mae, Instil, Slow Movin’ Outlaws en anderen. Afijn, Sunken Lands heeft er duidelijk zin in vanavond en het werkt aanstekelijk.

© Donald van Tol

De muziek van Sunken Lands heeft dezelfde universele waarheid die de eerder genoemde countrylegendes in hun muziek stopten. Het platteland is en blijft het platteland, waar je je ook begeeft. Het is dan ook geen wonder dat Sunken Lands er binnen no time in slaagt om Vera te verplaatsen naar The Deep South. "Het is wel een beetje de bedoeling dat we er een honkytonk van maken vanavond," zegt frontman Edwin Jongedijk op een gegeven moment. "Dus denk je even in dat hier allemaal zaagsel ligt en dat wij achter kippengaas staan. Dit is Crossroads!" Sunken Lands zet hun meest honkytonk nummer in en het kost zelfs de meest stijve Groninger in de zaal enige moeite om niet spontaan te gaan linedancen. De honkytonk vreugde van 'Crossroads' maakt op zijn beurt weer plaats voor het bloedmooie 'Mountains' met de prachtige samenzang tussen Jongedijk en bevriende zangeres Marianne van der Velde. Het is een mooi uitgekleed middenpunt in een show die toch voornamelijk uit een vol bandgeluid bestaat.

Sunken Lands bewijst hun eigen veelzidigheid binnen de kaders van Americana. Wat we vanavond hebben gezien is misschien niet de meest standaard plaatpresentatie, maar meer een viering van de band zelf. De nieuwe nummers van Burning Desire krijgen wat extra aandacht, maar nemen zeker niet de overhand. Nee het is de band en de mensen die Sunken Lands waar maken die vanavond centraal staan.