Waar de kelderbar van poppodium Vera vaak het toneel is voor de hardere gitaarbands, is zaterdagavond de krappe ruimte veranderd tot kleinkunstpodium met Nederlandstalige singer-songwriter popliedjes van Marit Nygård en de Medemensen. Met teksten als "ik moet iets kwijt, ik moet baldadiger zijn", is het even anders dan anders. Houdt Nygård stand in het normaal gesproken muzikaal geweld van de Kelderbar? Aan het einde van de avond weten we het antwoord op de vraag of Marit toch baldadiger had moeten zijn of dat het goed was zo.

WieWatWaar?

Artiest: Marit Nygård

Locatie: Vera Kelderbar

Datum: 8 november 2025

Ontwapenend

Het is 23.00 uur en de kelderbar staat helemaal vol, een biertje halen bij de bar is een uitdaging. Er is duidelijk interesse in de muziek van Marit Nygård. Zonder introductie begint ze te spelen. Waar het publiek de eerste twee nummers nog met elkaar zit te praten en zeker achterin de gesprekken soms de rustige muziek overheersen, krijgt ze ook de laatste mensen na het instarten van het derde nummer stil. Om de eindconclusie maar niet te lang uit te stellen, netzoals Nygård doet tijdens haar optreden: "Ik hou niet van een toegift, dus ik ga jullie gelijk vertellen, dat we nog twee nummers gaan spelen." Het optreden was van begin tot eind goed. Marit Nygård neemt het publiek mee voor de komende veertig minuten in een wereld over onzekerheid, twijfel en storm. Met een band achter haar die staat als een huis. Multi-instrumentalisten die de muziek kleur geven door verschillende extra instrumenten te gebruiken, zoals een xylofoon en saxafoon en prachtige samenzang. De band voelt aan als één en zet elk bandlid in hun kracht om het beste uit hun optreden te halen. De vrolijkheid en plezier in het optreden spat er dan ook vanaf en is aanstekelijk, ontwapenend.  

© Marc de Krosse / 3voor12 Groningen
© Marc de Krosse / 3voor12 Groningen

Echtheid

In de kelderbar, waar harde gitaren normaliter de overhand hebben en bijna iedere week wel een pit wordt gebouwd, werkt de intieme kleinkunst setting van Marit Nygård ontwapenend. Dat is een klein kunstje opzich, de kracht van de band is de oprechtheid. De grote glimlach die Marit meeneemt het podium op, charmeert het publiek. Ze maakt grapjes, lacht met de bandleden. Foutjes worden met bescheidenheid weggewuifd. Terwijl de muziek en de teksten heel simpel lijken zit hier de kunst van Nygård. Ze zingt over onzekerheid en twijfel, over drepessie, storm en een winterslaap en altijd maar de keuzes die gemaakt moeten worden in het leven.

De band maakt eigenlijk 'coming of age' muziek, met onderwerpen waar iedereen mee te maken heeft (gehad). Daarnaast wordt de tekst niet mooier gemaakt dan nodig, de tekst is eenvoudig in zijn soort. Iedereen begrijpt het, dit lijkt heel makkelijk maar dat is een kunst opzich. Dit is ook zeker aan het publiek te zien die vanavond in de kelderbar is komen opdagen, jonge mensen, misschien zelf ook zoekende, vinden antwoorden in de woorden van Nygård door te dansen op de muziek, want ook al werd er dit keer geen pit gebouwd om te beuken tegen elkaar, wel wordt er actief gedanst en gelachen bij het optreden.

De zangeres sluit de avond af met het nummer 'Fakking Sukkel', iets wat de band bewezen heeft vanavond absoluut niet te zijn, dit is duidelijk te horen na het minutenlang luid applaus dat erop volgt. Inmiddels is de temperatuur zo hoog opgelopen, dat menigeen even naar buiten gaat om af te koelen, want warm is het zeker in de Kelderbar, bijna net zoveel warmte als de band vanavond heeft laten zien tijdens het optreden.   

© Marc de Krosse / 3voor12 Groningen
© Marc de Krosse / 3voor12 Groningen