Het is Vaderdag op deze zondag en er is ook nog eens voetbal op televisie. Het is een dag met al veel leuke activiteiten, saamhorigheid en winst tegen Polen. Vanavond zijn we in EM2 voor een avond gitaarmuziek. Vintage rockband Historian speelt en heeft ook nog eens muzikale vrienden uitgenodigd: The Soy Boys en Minor Citizen. Drie bands barstensvol talent. Dat belooft wat! Gaan deze bands voor een perfecte score zorgen vanavond?

The Soy Boys

Drie maanden geleden zagen we The Soy Boys al optreden. De samenstelling van deze band uit Groningen is nog niet veranderd. Wout Mulder doet de leadvocalen en speelt op zijn keyboard. Tom Horwitz is de gitarist, Luuk van Keeken speelt de bas en David Hübner is de drummer. De set begint met het nummer Lucky, een wat ouder nummer van de band dat tot nu toe nog niet is uitgekomen. Het is een fijne, aanstekelijke indietrack.

We hebben vervolgens al snel in de gaten dat de sound van The Soy Boys niet direct in een woord samen te vatten is. Je zou kunnen zeggen dat de band een balans probeert te zoeken op het snijvlak van indie, rock en lichte funk. Het geheel wordt smeuïg gebracht, maar het kan ook best scherp klinken. Vooral als zo nu en dan de invloed van Radiohead de kop opsteekt. We horen met name een onbeschaamde Jonny Greenwood-gitaarsound bij het nummer New Shoes, een nummer over nieuwe schoenen. 

Prijsnummer van de set vandaag is Only A Weekend Though. Het begin is smooth en funky, als een heel fijn nummer van The Style Council. Maar net zoals een weekend uit twee dagen bestaat, bestaat dit nummer uit twee delen. Deel twee gaat dan weer veel meer richting de Karma Police-indie sound. De variatie binnen dit nummer is dus betoverend. Aan het eind wordt het zelfs een beetje spacey.

De nummers zijn dus leuk en soms wel meer dan dat! Duidelijk is dat de volledige band een inbreng heeft in de nummers en dat er enthousiast en open-minded gevarieerde invloeden worden toegelaten. Wel valt het op dat The Soy Boys qua podiumpresentatie nog wat onbeholpen kan overkomen en vanavond lijkt soms wat focus te ontbreken. Het is dus nog een kwestie van kilometers maken: spelen, spelen en nog meer spelen. En dat zou voor ons dan ook weer geen straf zijn. Deze band zien we graag nog een paar keer.

The Soy Boys

Minor Citizen

Je hebt van die bands die er altijd klaar voor zijn, die gretig ogen en je het gevoel geven het publiek te willen overweldigen. Minor Citizen is zo’n band. De band komt uit Amsterdam en bestaat uit drie personen: Thomas Curvers (zang/gitaar), Hessel Visser (drums) en Tisha Smit (bas). Minor Citizen is een beukende rockformatie om in de gaten te houden.

Het openingsnummer is I’ve Decided. De stevige rockgroove is als door een ringetje te halen. Er wordt meteen voluit gegaan door het drietal. “Groningen, laat je horen!”, zweept Curvers op. Meteen is er de overgang naar het volgende nummer. Wederom heerlijk stevig. We zien de juiste poses in de pit van EM2, de rockuitstraling klopt van alle kanten, de haren van de zanger/gitarist vliegen in het rond. Er wordt gezweet. Het geluid is enigszins vergelijkbaar met dat van Queens of the Stone Age. De intensiteit ook. Ondanks dat het echt iets drukker had mogen zijn vanavond speelt het drietal alsof het in een volle Ziggo Dome staat. De gebaren zijn groot, er is knetterende energie.

We gaan in hoog tempo door de set heen. Op geen enkel moment wordt er minder dan 100% gegeven. De nummers zitten ook nog eens goed in elkaar. Er zijn mooie hoogtepunten. Bij Operator wordt er gevraagd om mee te zingen. Het nummer Old Skool Bois is lekker pittig en punky. Als laatste nummer wordt After All aangekondigd. Er wordt een finale ingezet, je voelt de eindstreep ook echt. Toch is er nóg een nummer, dat wordt ingeluid met een drum-klap als een pistoolschot. Er volgt een nummer met een fijne stoner-sound in het begin en een heerlijk uptempo eindschot. Het was allemaal erg energiek. Minor Citizen legt de lat voor deze avond eventjes een stuk hoger, is de conclusie. We kunnen gelukkig na dit optreden even twintig minuten aan het zuurstof.

Minor Citizen

Historian

Historian komt voor driekwart uit Friesland en voor een kwart uit Groningen. De band is een graag geziene gast hier in Stad. Recent nog stond de band in de kelderbar van Vera en we herinneren ons ook nog het geslaagde Popronde-optreden van afgelopen jaar. De band heeft een vintage geluid en is onder andere beïnvloed door The White Stripes, Led Zeppelin en DeWolff. Naast frontman/zanger/gitarist Joris Boerma bestaat de band uit Lissie van de Laar op toetsen, Niek de Vries op drums en Ravi Pakker die de bas speelt. Deze bezetting ontstond tijdens het Hit the North-talentontwikkelingstraject waar de act aan deelnam in 2022. Recent is het debuutalbum uitgekomen, Mythologies. Dit album wordt vanavond van begin tot eind voor ons gespeeld, met nog wat extraatjes uiteraard. 

Ook Historian weet wat optreden is. De band heeft in het afgelopen jaar lekker veel gespeeld tijdens de Popronde en is een hechte formatie. Boerma, gekleed in vintage kleding, werkt als frontman heel hard en wekt veel enthousiasme op. Bij het eerste nummer, Hostage, wordt er direct vol energie gespeeld. En bij Queen of Hearts krijgt de band het publiek meteen aan het klappen. Don’t Look Back, vervolgens, neemt de tijd, intrigeert en heeft epische momenten. Ondanks dat de sound van de band consistent is, is elke track onderscheidend. Alles wordt in stijl gedaan. Het geluid van het Hammondorgel voegt een jaren zeventig-sausje aan het optreden toe. Maar goede muziek maakt alles gewoon ook tijdloos. 

Boerma kamt aan het eind van Hell Over Holy Water op historische wijze zijn haar. Het past goed bij het geheel. Wat ook goed past is een cover van Fell In Love With a Girl, van The White Stripes (uiteraard). Het heeft een beetje een jazzy begin, maar vanzelfsprekend blijft dat niet zo. Dit nummer is het lekkerst als het lekker fel is. Bij All Of My Friends Are Off To War neemt de band wat gas terug. Het is lastig om te zingen, Boerma blijkt nog wat last te hebben van een verkoudheid. En op dit punt voel je even een kleine dip in de performance. Maar al snel is dat vergeten dankzij onder andere een meer dan fijne versie van Deeper End, met een extra mooi outro. De reguliere set wordt afgesloten met Apollo. Maar uiteraard volgt er een toegift, met weer een cover van The White Stripes (Blue Orchid dit keer), een nummer van de eerste EP van Historian en een kort stuk Hocus Pocus van Focus (één van de beste nummers van Nederlandse bodem ooit, je moet maar durven). Historian kan niet snel teleurstellen, dat blijkt deze avond wel weer. 

Was deze avond al met al een succes? Muziekliefhebbers hadden hier duidelijk een leuke avond. Alle drie de acts wisten een sterk optreden neer te zetten. En ondanks dat het geen volle bak was, was het enthousiasme er absoluut. Misschien dat dit Historian Invites-event volgend jaar een vervolg kan krijgen? Wij zouden in ieder geval niet klagen.

Historian

Historian