Wat vroeger de komkommertijd was, blijkt nu toch best een drukke nieuwsperiode. Van rechtsopzijschuivende politieke paradigma's in eigen land naar de constante nieuwsstroom van buiten via het internet. Elke dag een overload aan content. Qua releases viel het in Groningen echter mee deze maand. Toch was juni een prima maand voor de muziek en zitten er wederom wat pareltjes bij. We zetten de meest interessante even voor je op een rijtje.

Steeb's Method

Check the Method (Live EP)

Jesse Kortenschijl zette als frontman van Steeby and the Better Days al menig podia in de stad op zijn kop met de jazzy mix van Hiphop en RnB. Met Steeb's Method zet hij dat zonder meer voort, al is de insteek net wat anders. We vingen het al op tijdens de release show van Check the Method in Simplon. Dit keer geen hardboppende jazzmoshpits, maar kwalitatieve luistermuziek. Steeby en de leden van The Method nodigen je op de live EP uit in hun huiskamerstudio. Het enige wat ze van je vragen is je volledige aandacht. Gelukkig is het niet moeilijk om die erbij te houden. Bekende Steeby bops zoals Alright en Mias Tune zijn in een nieuw, wat strakker live jasje gehesen. Maar Steeby's goudeerlijke tesksten zijn nog steeds raak en het respect dat de muzikanten voor elkaars spel hebben werkt aanstekelijk. Dit is ijzersterke hiphop ten voeten uit. Niets meer en vooral niets minder!

tomas

Dansen op Zee

Zo nu en dan komen er nummers voorbij die je bij de keel grijpen en niet meer loslaten. Dansen op Zee van tomas is er zo een. We kennen Tom Röfekamp natuurlijk als not sure, de goedlachse en iets te goede rapper die met veel humor Engelstalige hiphop in de trant van Mac Miller en Ye maakt. Maar hier laat Tom zich van een andere kant horen. Een sombere en een pijnlijk eerlijke kant. Opgedragen aan zijn recent overleden vader is Dansen op Zee Tom's manier om zijn vader's herinnering in leven te houden. Tijdens zijn ziektebed hadden ze diepe gesprekken waaruit bleek dat zijn vader doodsbang was om vergeten te worden. 

Met de single wil Tom ook geld ophalen voor de maag-darm-leverstichting. Dat kan via deze site.

Ultimate Crumpets

Was I here

Ultimate Crumpets, de veraveteranenband van Jorrit Berends, Kalle Wolters, Rutger Peereboom en Wim Kruizinga maakt muziek die in het straatje van vroege indie acts als REM en The Replacements past. Net wat ruiger dan de eertse, net wat melancholischer dan de tweede. Ook de nieuwe single Was I Here getuigt hiervan. De band speelde al eerder in het voorprogramma van Tropical Fuck Storm en speelde laatst met BOWL de kelderbar og plat. Ultimate Crumpets heeft een bak vol mooie indie rock liedjes met melancholische teksten, sterke gitaarlijnen en de kenmerkende loud/soft dynamieken van bands als The Pixies, Nirvana en Foo Fighters. Het komt allemaal voorbij. Kortom, sterke gitaarrock die je niet mag missen.

The Vices

Wrong Ones

Gronings trots is fna een tour door de VS terug in Stad en heeft een ruiger korstje dan eerst. Met de nieuwe producer Charlie Andrews, die ook bij Wolf Alice, Bloc Party en Alt-j aan de knoppen heeft gezeten, zijn The Vices wat volwassener geworden. In ieder geval klinkt de nieuwe single minder clean dan veel van wat we eerder hoorden. Wrong Ones heeft invloeden die niet onbekend zijn voor The Vices. Je hoort The Strokes, The Dandy Warhols en De Peppers in het gitaarspel, maar het is alsof Wrong Ones even een week niet gedouched heeft en vanochtend ook maar besloot een peuk op te steken in plaats van zijn tanden te poetsen. Het is oude vertrouwde garagerock die zichzelf niet te serieus neemt (hallo funky halftime stukje). 

StAD

Tied verdrieven

De afgelopen twee jaar hebben we heel wat high profile come-backs voorbij zien komen. Blur gaat weer op volle toeren, Pulp doet het weer best aardig na twintig jaar en Suede bracht één van de beste post-covid rock albums uit. Waarom alleen britpop bands in dit rijtje? De volgende band werd weleens beschreven als 'Ede Staal meets Blur'. En zo strond StAD ruim twintig jaar geleden ook geadverteerd toen ze in 2001 in Vera stonden. De band, een stukje grijzer dan toen, is terug met een bak vol rammelende Grunnpop nummers. Zo ook Tied Verdrieven. En je kan horen dat de heren er plezier in hebben. Blijkbaar kent de zomer en al het fijns dat ze meebrengt (bier, lanterfanten en net te lang die mooie meid of jongen aan de overkant van de straat nakijken) geen leeftijd. StAD komt met de zomerhit van het jaar voor Groningen. Snel maar weer een reunie in Vera, lijkt me!

Kirril

Pyrexia

De meeste luchthartige luisteraars zullen Kirril niet kennen. Maar, als je van de ruigere kantjes vand e techno houdt en opgewonden wordt van alles dat Trent Reznor aanraakt, is de nieuwe EP Pyrexia wellicht wat voor jou. Het gelijknamig nummer, een samenwerking met BHPL, doet niet onder aan nummers van acts als Aphex Twin, Health en Squarepusher en de duistere vocalen brengen een diepere laag naar het opzich al grimmige technonummer. Verder is ook Ressurection de moeite waard. Het numer kraakt en schuurt aan alle kanten op de beste manier. Pyrexia is het bewijs dat de donkere en experimentele kant van elektronica ook in Groningen nog volop leeft.