Voor de Vera verzamelen zich mannen met Peaky Blinders petjes en vrouwen in jaren 20 outfits. Binnen haalt men gemoedelijk biertjes aan de bar, in afwachting van de terugkeer van Them Dirty Dimes naar de thuisbasis. Na op tour te zijn geweest door het hele land, spelen de mannen vanavond in een uitverkochte Vera. Zelfs via Ticketswap werden er nog kaartjes bemachtigd, omdat Them Dirty Dimes er inmiddels toch wel bekend om staan dat ze live altijd zorgen voor een feestje. Terwijl de lichten langzaam dimmen en het voorprogramma begint zijn wij benieuwd of het vanavond inderdaad een feestje wordt vol nostalgische glorie zoals we van ze gewend zijn, of dat deze glorie inmiddels al een beetje is vergaan.

suze who?

suze who? is vanavond het voorprogramma. Wanneer ze het podium betreed, zegt ze snel dat ze weet dat we hier zijn voor een feestje, maar dat zij ons eerst een beetje verdrietig gaat maken: "Dan kunnen jullie dat er straks bij Them Dirty Dimes allemaal uitgooien!'' Zoals vaak tijdens een voorprogramma merk je dat mensen vooral nog blijven plakken bij de bar terwijl suze who? met haar bedroom folk de grote zaal van de Vera dapper warm probeert te maken. Gewapend met dan weer een gitaar en dan weer een banjo zorgt ze voor een kabbelend begin van de avond. Haar set is akoestisch en klein en de lieflijkheid sijpelt de zaal in, maar bereikt niet iedereen in even goede aarde. 

Het is hard werken voor om de aandacht vast te houden. Maar wanneer aan het einde van het voorprogramma de zaal zo goed als volstaat en vriendengroepen de ditjes en datjes hebben besproken aan de bar, merk je dat er meer wordt geluisterd en genoten van de prachtige heldere stem van suze. Gaat dit een te groot contrast zijn met Them Dirty Dimes? Of is juist een rustig voorporgramma een goede mix met het buskruit wat we straks kunnen verwachten? De lichtem dimmen weer en de verwachting in de zaal stijgt.

Them Dirty Dimes

Dan is het tijd voor Them Dirty Dimes. Wanneer de mannen beginnen met spelen wordt er gelijk een bak geluid over de Vera heengestort; alsof ze wilen zeggen; home sweet home! Het toch wel overwegend wat oudere publiek blijft in het begin nog wat stijfjes staan, maar wanneer zinderende gitaarsolo’s en blazers geweld elkaar afwisselen, gaan handen steeds meer de lucht in.

De set schiet alle kanten op van gypsy naar blues en van americana naar dixieland. De afwisseling tussen de soms spooky blues en dan weer opzwepende folk zorgt voor een goeie dynamiek. En wat zijn ze toch goed. Wie het nieuwe album Empty Pockets heeft geluisterd herkend zeker de nummers, maar voelt ook dat nummers zoals Huddle by the Fire of Love on Wheels live toch net dat beetje extra overtuiginskracht krijgen.

Vorig jaar op Noorderzon zagen we al dat Them Dirty Dimes een band is die je live moet zien om echt te voelen hoe je aderen zich vullen met moonshine en een drang naar een Amerika van welleer. Ook vanavond dampen de mannen van het podium af en krijgen ze het publiek meer en meer mee. Associaties met The Seeger Sessions van Bruce Springsteen zijn snel gemaakt, vooral wanneer een ijzersterke cover van Wade in the Water wordt ingezet. Voeten stampen mee en er wordt luidkeels meegezongen. Maar Them Dirty Dimes kunnen meer dan een feestje creëren, ook in een wat kleinere, haast akoestische setting komt vooral de stem van frontman Gijs de Groot heel mooi tot zijn recht. 

Een leuke verrassing is ook dat Suze Who? nog een keer terugkeert op het podium om een ballade mee te zingen. Haar stem kleurt mooi met die van de rest van de band en de violiste (die zo wordt er verteld, de middag voor het optreden nog snel de muziek in heeft gestudeerd) voegt een mooi vleugje drama toe aan het geheel.

Maar veel tijd om te treuren over de liefde is er niet, dansend en stampend zal de avond afgesloten worden! Het jongensachtige enthousiamse werkt aanstekelijk wanneer de laatste minuten van de show ingaan. En voor wie ooit dacht dat crowdsurfen niet kan samen gaan met folk heeft het goed mis. Them Dirty Dimes verheerlijken dan wel vergane glorie, zelf staan ze middenin de scene en weten ze vanavond de Vera makkelijk voor zich te winnen. Het was een thuiswedstrijd zonder tegendoelpunten en een zaterdagavond vol sloogy blues en onbezonnen gypsy. Kortom genieten dus, welkom thuis mannen, welkom thuis. 

© Eddy Taatgen / 2023