De Litouwse Milda mag het spits afbijten. De set-up die ze om haar heen heeft staan, ziet er interessant uit. Ze bouwt haar muziek op met een loop station. Ze speelt gitaar, gebruikt dit instrument ook om een beat en baslijn te creëren, speelt toetsen en vult het geheel aan met prachtige vocale harmonieën. Het is knap hoe ze met al deze middelen muziek weet te maken. Alle elementen bij elkaar klinken als een compleet nummer, er lijkt niets te missen.
Waar vooraf aangekondigd werd dat Milda jazzstandaarden speelt, komt dit in haar repertoire van vanavond niet heel sterk naar voren. Wel is dit te horen in de twee nummers die ze al uitgebracht heeft op Spotify, vooral de pianostukken vallen hierbij op. Het is echter totaal geen gemis voor het optreden van vanavond. De muziek doet denken aan dromerige ambient, aangevuld met prachtige zang, vocale harmonieën, een stevige beat, gitaarspel, ‘zachte’ en dromerige toetsen en een diepe baslijn. Het live inspelen van muziek op een loopstation kan soms nog wel eens experimenteel aanvoelen, maar dit is mij Milda totaal niet het geval. Alles valt goed in elkaar, ze is erg muzikaal. Hier en daar maakt ze een klein foutje op haar gitaar en zit ze er een fractie naast met het tempo. Maar op echte storende fouten is de artiest amper te betrappen.
Wat soms wel een beetje overweldigt is de beat die ze creëert met haar gitaar, door erop te slaan. Verder blijft de stijl van de muziek veelal hetzelfde gedurende de show. Tempo’s wisselen soms wat af. Naast de eerder genoemde genres worden we soms ook even meegenomen in een track die wat wegheeft van ‘emotionele’ pop, maar dan wel duidelijk maar haar eigen saus eroverheen. Haar eigen geluid lijkt de zangeres duidelijk ontdekt te hebben. Teksten zijn emotioneel, herkenbaar en melancholisch. Al met al een eigenzinnige en vernieuwende act.