De avond begint met een fingerpicking optreden van Joost Dijkema. Vorige week stond hij nog in de Vera zijn nieuwe plaat, After Thunder Sun, te presenteren. Vanavond is er wel een iets andere sfeer, wat gelijk duidelijk wordt als hij na z’n eerste nummer wat jongens tot stilte moet manen. Er is veel geroezemoes, maar er zijn duidelijk ook mensen die speciaal voor hem zijn gekomen. Gebiologeerd kijken ze vanaf nog geen twee meter afstand naar zijn ingewikkelde gitaarspel. Hij vliegt door zijn set heen, ook al moet hij af en toe even (op gehoor!) bijstemmen. Hij wisselt nummers van zijn nieuwe album af met wat oudere nummers, die allemaal tot hun recht komen in de intieme sfeer van het café.
Hoewel de woensdagavond nog maar net voorbij is, gaan we al door naar de tweede avond. Die brengt nieuwe en bekende gezichten met zich mee. In café Der Witz wordt er een tweede editie van Hans Hannemann Presents gehouden, met de beste gitarist van Groningen, Joost Dijkema, Hans Hannemann himself en als afsluiter Tim Knol. Maar het feest begint pas echt in O’Ceallaigh, waar de Amsterdamse indierockband Global Charming het publiek charmeert met een bijzondere mix van verveeldheid en je afzetten tegen de dagelijkse sleur. Daarna sluiten we de avond af in café Kult, voor een ruig optreden van het Groningse punkkwartet Real Farmer. Allemaal optredens die qua sfeer erg uit elkaar liggen, des te meer reden om bij ze allemaal even langs te gaan!
Joost Dijkema
©
Martsen Hut
Hans Hannemann
Een uurtje later is Hans Hannemann zelf aan de beurt. Hij organiseert dit jaar de tweede editie van Hans Hannemann Presents, in samenwerking met café Der Witz. Hij is duidelijk erg op z’n gemak en grapt dat hij zichzelf ook maar even heeft ingepland naast de andere artiesten. Hij gaat al snel over op zijn meest bekende nummer, Me and Bobby McGee, wat een enthousiaste reactie bij het publiek teweeg brengt. Maar als hij begint aan Salinas, een wat trager nummer, gaat het tempo wat uit de set. De volgende nummers kunnen de draad net niet helemaal oppakken, en de muziek verdwijnt wat meer naar de achtergrond. Met het nummer Vigilante, een soundtrack van een film die nog niet is verschenen, komt er wel wat publieksparticipatie bij kijken. Maar helaas slaagt het er niet meer in om de muziek weer helemaal naar de voorgrond te trekken.
Tim Knol
Dan verschijnt als laatste Tim Knol ten tonele. Het is duidelijk dat het een slimme keus was hem als laatste neer te zetten, want hoewel de kroeg al best vol was, kun je bij aanvang van zijn optreden je bijna niet meer bewegen. Zijn wat meer upbeat gitaarspel en zang zijn de perfecte afsluiter van dit event. Hij blijft zeker in de sfeer van Joost Dijkema en Hans Hannemann, maar nu de mensen wat losser zijn hebben ze behoefte aan iets swingenders. Het nummer Sam, wat hem ooit een plek in de top 40 opleverde, wordt met enthousiasme ontvangen. Hij eindigt zijn set op een verhoging, zonder microfoon. Als je achterin staat kun je het amper horen, maar het ziet er fantastisch uit. Tim Knol stijgt boven iedereen uit, met het publiek eromheen als een berg bewonderaars.
©
Martsen Hut
Global Charming
Na deze drie artiesten is het tijd om verder te gaan naar Irish pub O’Ceallaigh. Hier staat het zo mogelijk nog voller: aan de voorkant sta je bijna op het podium. Bij binnenkomst staat de band, Global Charming, nog even te stemmen. Dan komt de kroegbaas het podium op om ze voor te stellen. Hij vertelt dat ze uit Amsterdam komen, dus dat levert enig sportief gejoel op. Aan het begin van hun set ogen ze redelijk verveeld, wat voor een wat onzekere sfeer in het publiek zorgt. Nadat iedereen begrijpt wat de bedoeling is, komen ze langzaam los. Ook de bandleden zelf laten steeds wat meer plezier in het optreden zien, wat zeker mee helpt. Naarmate de set vordert spelen ze ook hun wat meer levendigere nummers. De nummers, die bestaan uit ietwat repetitieve gitaarloopjes en zeurderige zang, geven de boodschap die ze willen uitdragen goed weer: de dagelijkse sleur van een volwassen leven is kut. Dat kan het publiek wel waarderen, en we kunnen stellen dat Global Charming in de smaak valt. Het voelt jong en bijna puberaal, op de beste manier mogelijk.
©
Martsen Hut
Real Farmer
Na dit verrassende optreden gaan we door naar Real Farmer in café Kult. Je moet naar achter en beneden lopen om bij het optreden te komen. Dat zorgt eerst voor verwarring, want je hoort ze zeker wel, maar waar staan ze? Eenmaal in het publiek voel je dat er een enigszins losgeslagen sfeer hangt die gecontroleerd wordt door de jonge band. Te midden van de discolampen, verschillende vlaggetjes en algeheel rommelig maar vrolijk decor lijkt de punkband niet helemaal op zijn plaats. Maar toch weten ze het publiek mee te krijgen in hun ruige nummers: er ontstaan zelfs halve moshpits. Het is wel jammer dat de zang onverstaanbaar is doordat de zanger meer schreeuwt dan zingt. Maar de muziek zorgt ervoor dat menig headbanger tevreden is, en dat is misschien ook wel het belangrijkst op dit tijdstip van de avond.
Al met al was er voor iedereen wel wat wils deze avond: van knap gitaarspel naar frisse indierock naar wilde punk. Maar het beste optreden van de avond was toch echt wel Global Charming, die iedereen verbaasde met hun nummers over een hel voor volwassenen.
Een mooi verloop van de avond wat ons betreft! Nu snel door naar vrijdag…