Het is zaterdag 16 december. Stresssysteem gaat optreden in de kelderbar van Vera. De Nederlandstalige harcore punkband uit Groningen bracht vorig jaar een EP uit, met de titel Vrede Die Geen Vrede Is. Afgelopen zomer stond de band op Winsummerfest, maar heeft verder naar verhouding niet heel veel hier in de buurt gespeeld. Het zorgt ervoor de de verwachtingen hoog zijn en een grote schare lokale fans is uitgerukt voor het festijn.

Ontspan!

Stresssysteem is een Nederlandstalige, hardcore punkband met een smerige crustsound. Kudos voor de briljante bandnaam natuurlijk. Een stresssysteem is een systeem in het menselijk lichaam dat (verrassing) spanning waarneemt. Goede harcore punk is spannend, maar biedt ook veel ontspanning, het is uitermate goed om even lekker mee uit je plaat te gaan. We hopen aan het eind van de set wat extra weerstand opgebouwd te hebben voor de donkere dagen en de aanstaande kerststress. 

De vocals worden verzorgd door Eva Oling. Reynaert Vosveld zingt ook mee, maar is vooral ook gitarist. Net zoals Sander Holloway. Ron de Boer is de bassist en Tim van der Steen doet de drums. De band begint iets na de klok van 23 uur. Het is vol, en het is al warm. De set trapt af met het nummer Reden. Die begint log, maar kent een harde doorstart waarbij het tempo onmeunig hoog wordt opgeschroefd. Het voelt direct een stuk warmer dan het was. Heet als de hel. Bij de eerste screams van Eva zie je bij haar het hoofd direct al rood worden van de inspanning. Mooi, we komen voor strijd, en dat is er. En daarover gesproken, het tweede nummer heet Strijd Zonder Einde; het kent vanaf het begin een hoog tempo die voor een golf van energie zorgt.  

Stresssysteem

Wat een energie!

De nummers zijn Nederlandstalig, maar om eerlijk te zijn, hadden we dat nooit geweten als dat niet apart was vermeld. Dat hoort een beetje bij het genre. Er wordt gescreamd en ook gegrunt, maar duidelijk arti-cu-le-ren is er niet bij. Maar daar komen we ook niet voor. Er is energie op het podium en in het gewoel van een volle kelderbar zweet iedereen de frustratie van het dagelijks bestaan uit het lijf. Er is ook een crowdsurfer in het publiek, dat heet in de lage kelderbar ook wel een plafondschraper. 

Stresssysteem kent een vergelijkbare dynamiek in zijn repetoire, eerst een log begin met zware riffs, met vervolgens een doordringende versnelling. Bovendien voelen de nummers door de tempowisselingen langer dan ze zijn. Niet alleen Eva's stem horen we. Zo nu en dan wordt er afgewisseld met gitarist Reynaert. Dit zorgt voor een prettige dynamiek, maar het werkt op de plaat net iets beter dan live. Maar dat kan ook door het geluid in de kelderbar komen. Elke track is in principe overspannen, maar naar het einde toe nemen de erupties in de meute ietsjes af. De herhaling van zetten doet de gedachten wat afdwalen. Gelukkig drijft de afsluiting van de set die relatieve luwte snel weer naar de achtergrond. Nog een laatste keer wordt er echt hel gegeven. Wat een energie!

Naar de hel gaan met Stresssysteem is al met al een waar genoegen. Het is niet alleen louterend hard maar vooral ook heel erg hartelijk. Na afloop zie je bij iedereen dan ook een dikke glimlach en een tevreden blik. Fijn, we kunnen er allemaal weer even tegen. 

Stresssysteem

Stresssysteem