In 2003 hield de legendarische band Jammah Tammah ermee op. Maar vergeten zullen we de band nooit. En zeker niet alleen vanwege de vele muzikale projecten van de afgelopen jaren die een directe link hadden met deze legendarische ska-band uit Groningen. Maar zie, nu is er zelfs een soort heropstanding onder de naam Jammah Tammah Groove Express. Op zaterdag 29 april zien we deze incarnatie spelen in Vera. Zonder zanger Speedy dan toch. Maar met genoeg oude Jammah Tammah-bekenden om er een prachtig feest van te kunnen maken op het podium. Zal het publiek massaal gaan meedoen?

Papaformigas

© Jan Lenting

Papaformigas

In het voorprogramma zien we vanavond Papaformigas. Heel wijsneuzerig hebben we opgezocht wat de bandnaam betekent, het is Portugees voor miereneter. Een miereneter dan ook met een voorkeur voor veel muziekstijlen door elkaar, zoals polka, klezmer, reggae, ska, en balkan. Op papier is dit dus een prima feestband om de avond mee te openen. Op het podium echter ook, blijkt al heel snel. We zien en horen een gemotiveerde zangeres, Ilona Remmerswaal, begeleid door een kundige, maar vooral ook een blije groep muzikanten. Het aanwezige publiek wordt heerlijk opgewarmd, de al wat stramme ledematen - bij sommigen - worden meteen losser gemaakt. Papaformigas werkt als smeerolie en is succesvol in het omhoog laten krullen van de mondhoeken. Bij de start van de set is het voor het podium al redelijk druk. De sfeer is meteen oké. Er hoeft niks te worden overwonnen, er wordt ook direct gedanst. De sound van de band werkt aanstekelijk, er klinkt niet alleen applaus, er is ook gejuich. 

De bassist is jarig, er is een meeklap-moment, er wordt gezongen in diverse talen. Kortom: het is ongecompliceerd leuk. Voor Papaformigas is dit de eerste keer in Vera, en het bevalt de band supergoed. Voor een voorprogramma is de set behoorlijk lang, uiteindelijk zelfs iets meer dan een uur. Afgesloten wordt met - een niet geheel vlekkeloze - Bella Ciao. De inmiddels uitverkochte zaal swingt flink mee, er wordt gesprongen en er zijn al behoorlijk wat verhitte koppen te zien. De mensen hier zijn duidelijk voor een feest gekomen, en dat hebben ze nu al gekregen.

© Jan Lenting

Papaformigas

Jammah Tammah Groove Express

© Jan Lenting

Jammah Tammah Groove Express

Het voorafje was lekker, de hoofddis mag het nu helemaal gaan killen deze avond. Hoe staat het qua gemiddelde leeftijd? Laat ons zeggen dat veel aanwezigen de oorspronkelijke band zeker al eens live zullen hebben gezien. Maar er zijn - mooi genoeg - ook meer dan voldoende jongere belangstellenden. Iedereen staat duidelijk klaar voor een mooi ska-feest. Er hangt een gemoedelijke doch verwachtingsvolle sfeer. Hoe hard zal het gaan met het pogoën straks?

Het is half elf. Op het podium zien we gelouterde Jammah Tammah-mannen verschijnen. Op drums Eric Poort, gitarist is Chris Garrit, voor de fijne sax is Hansje Sulmann de man, op toetsen zien we Remko Wind, de trombonist heet Obed Brinkman, de trompettist is Tigran Mansour, en Peter Millenaar speelt de bas. Er staat zoveel ervaring en muzikale kunde op het podium dat een tevredenheidsgarantie met gemak lijkt te kunnen worden afgegeven. 

Er is geen toegewijde zanger dus. Maar al snel blijkt dat Sulmann en Garrit afwisselend ook prima deze taken op zich kunnen nemen. Muzikaal gezien is het vanaf de eerste seconde aanstekelijk, en het valt op dat het geluid echt waanzinnig goed is. Geen wonder, want Michiel Cornelisse zit aan de knoppen, één van de beste geluidstechnici van Groningse bodem. Hoe fijn moet dat zijn voor een band ook. De ska-rock Groove Express begint eerst nog even lekker steady, maar bij het tweede nummer, Frankenstein, met de vocalen van Sulmann, komt het al wat meer op stoom, om vervolgens bij Schokkers nog eens een tandje bij te zetten. Het moet gezegd dat het Sulmann qua zang prima lukt een punky attitude door te laten klinken. Later doet Garrit op dezelfde manier zijn duit in het zakje. De ska-muziek is meer dan fijn, de zaal staat niet stil, en we weten nu al dat we helemaal tot aan het eind met elkaar gaan doordenderen. Sulmann neemt het woord vervolgens en vertelt dat er wodka is op het podium en dat er wordt geproost: “Proosten op het nageboorte van Jammah Tammah.”  Het laatste optreden in Vera was meer dan twintig jaar geleden. En ze zijn blij verrast dat de hele zaal helemaal vol is.

© Jan Lenting

Jammah Tammah Groove Express

Jammah Tammah Groove Express is een mooi collectief. Ja, af en toe zijn er wat kleine details te horen waar de perfectionistisch ingestelde kniesoor over kan struikelen, maar de kadans van deze groovy ska-trein is klassiek, en de set is perfect in balans. Af en toe wordt er wat gas teruggenomen waardoor er echt ook intens kan worden genoten van buitengewoon mooie solo’s. Obed Brinkman is een meester op de trombone, de trompet van Tigran Mansour is louterend, en de sax-solo’s van Sulmann zijn alleen al goed genoeg om kippenvel van te krijgen. “Mooi hè?”, zegt Sulmann bij Where’s The Sun. Jazeker, mooi is ‘t. En het wordt nog mooier, de muzikale reünie krijgt verder gestalte: zangeres CT Heida doet een gastbijdrage. Ze zingt het mede door haar geschreven nummer Can We, van het album U-Turn. 

Bij Music In The Air is de zaal gewoonweg wild. Vooraan is het letterlijk een kwestie van vallen, opstaan, en weer verder gaan, in omarming met een dikke glimlach op het smoelwerk. Er wordt gelachen, er wordt gedronken. Inmiddels is er ook genoeg bier op de grond gevallen zodat we kunnen spreken van een flinke Vera-kleefvloer. De reguliere set wordt afgesloten met een gedreven en fijn uitgesponnen Guns. Maar we willen uiteindelijk meer, en de band laat dan ook niet lang op zich wachten voor een toegift. Het feest krijgt een fijn staartje. Zodra de laatste minuten van de zaterdag zijn ingegaan, eindigt deze lekker lange partytrip met een echte Jammah Tammah-klassieker: Meedoen. En we doen allemaal mee. Want stilstaan? Dat is allang een gepasseerd station.

Al met al best een legendarisch avondje, zo is de nuchtere conclusie van het beneveld hoofd en het moegedanste lichaam. We willen eigenlijk niet weer twintig jaar moeten wachten voor een nieuwe nageboorte. En dat hoeft ook niet! Binnen een week tijd krijgen we de kans om deze Jammah Tammah Groove Express nogmaals te zien. Er wordt namelijk opgetreden op het Bevrijdingsfestival van Winschoten, én op die van Groningen vertelt de band ons vanavond! Gaat dat zien, en ga vooral MEEDOEN!

Jammah Tammah Groove Express

© Jan Lenting