Het was zaterdagavond weer tijd voor PAUW, het maandelijkse dansfeestje voor kleurrijke mensen in Vera. De dansavond werd enkele maanden geleden begonnen door o.a. dj Coco Coquelicot en Looming Iris als alternatief voor LOFT. Dit was lange tijd dé dansavond in Vera, maar de organisatie hierachter ging na de pandemie niet verder met het initiatief. In plaats daarvan is daar nu PAUW. Hier kan men op alternatieve pop en dancemuziek nagenieten van de concerten ervoor, of zich gewoon helemaal verliezen in de muziek. Maar wat voor beleving biedt PAUW eigenlijk?

Elf uur ’s avonds. Het is druk in Vera. Mensen lopen in allerlei tegengestelde richtingen in en rond het pand: ze komen net van de gig van Wet Leg, ofwel ze gaan naar de kelderbar voor House Painters, of ze zijn op weg naar het dansfeestje dat zich in de grote zaal plaatsvindt. Pauw! is een feestje waar kleurrijke mensen zichzelf mogen zijn, al dansend op underground pop en dance, en dat betekent dat het grotendeels een queer feestje is. Vanavond is het daarnaast ook een beetje de after van het uitverkochte concert van Wet Leg.

Kwart over elf. De eerste DJ begint te draaien. Voor vanavond staan er drie DJ’s op het programma: TheRalfenatorX, Looming Iris en DJ Gmail. Op het podium staan ouderwetse televisies waarop het beeld wordt verzorgd door VJ Bigbstrd. Op één van de tv’s kan er Tekken gespeeld worden en dat wordt dan ook met veel plezier gedaan.

Middernacht. Het is even opwarmen, maar zodra het gros van de trotse pauwen de grote zaal heeft betreden, begeven mensen van allerlei leeftijden zich langzaamaan van de ietwat rustige bar naar de dansvloer. Een vrouw van middelbare leeftijd gaat meteen al helemaal op in de muziek; met de ogen gesloten lijkt ze haast vloeibaar en high on life. Andere bezoekers zijn nog iets meer bezig met de kat uit de boom kijken, maar de stemming zit er goed in.

Eén uur ’s nachts. Het licht in de zaal is gedimd en de rookmachine staat aan. Er staan mensen op houten platformen te dansen en er wordt nog maar weinig gepraat. Sommige bezoekers hebben – net zoals die vrouw van eerder – hun ogen gesloten en wanen zich één met de muziek, anderen staan in een cirkel met hun vrienden hun fantastische dansmoves te demonstreren.

Twee uur. De eerste mensen beginnen alweer af te druipen. TheRalfenatorX draait het nummer Wet Dream van Wet Leg en een handjevol mensen zingt mee. De gezeefdrukte posters aan de muren van de grote zaal zijn geplunderd; zelfs de posters van gigs die over een paar weken pas plaatsvinden zijn al verdwenen, ondanks het verzoek op de muren om posters ten minste tot op de concertdatum te laten hangen. Gek genoeg zijn het juist de posters van de avond zelf die niet worden gejat – misschien omdat ze ingelijst zijn, maar een vriendelijke beveiliger helpt iemand om een poster uit die lijst te halen.

Half drie. Nog anderhalf uur tot het eind van de avond. In de gang van Vera staat een meid met spinnenwebben onder haar ogen en een gast met een heksenhoed op. Buiten verlaten mensen hun late Halloweenfeestjes. Binnen wordt er nog gedanst door een select gezelschap, maar het is al beduidend rustiger in Vera. De recensent lukt het niet meer om haar gapen te onderdrukken. Tijd om naar huis te gaan.