Voordat Hamming en band aan de beurt zijn, is het eerst aan Gyo Kretz om Vera warm te spelen. Hij vervangt Douwe Doorduin, die verhinderd is, maar of hij de schoenen van de wat rauwe energieke Groninger kan vullen is nog de vraag. “Gyo Kretz combineert gitaren, elektronische beats en synthesizers samen tot frisse indie-pop songs,” klinkt de advertentie. Dit blijkt toch minder toepasselijk voor de set van de avond. De frisse indie-pop moet plaats maken voor melancholische, maar formulaïsche pop ballads die het publiek maar weinig weten te vermaken. Kretz maakt enkel gebruik van een cleane elektrische gitaar en hier en daar een harmoniser om zijn vocale partijen wat voller en interessanter te maken. Op zijn gitaarspel zelf is niets aan te merken. Kretz laat zien dat hij prima zijn weg kan vinden op de fretten van zijn zwarte bluesgitaar. Echter verandert er qua dynamiek niet veel en hierdoor lijkt elk nummer uit de setlist net iets te veel op zijn voorganger. Een opvallend symptoom dat boekdelen spreekt is dan ook het kletsende publiek. De door buitenlandse artiesten genaamde ‘Dutch disease' besmet snel de toeschouwers van deze avond in Vera. Al na het eerste nummer van zijn set spreekt Kretz de eerste rij op hun geklets aan, maar het mag niet baten. Wanneer het einde van de set nadert weet Kretz het publiek toch nog even mee te krijgen en zingen de voorste rijen braaf mee met wat voorgedane lijntjes, maar voor een groot deel van het publiek zijn de onderlinge gesprekken toch net iets interessanter dan de nummers van Gyo.
Op de avond van 20 mei komt de Postponed clubtour tot haar einde in Vera. Na een moeizame start van Gyo Kretz als vervangend voorprogramma voor Douwe Doorduin laat Hamming zijn strakke pop-rock nummers comfortabel vanaf de mainstage klinken. Het is een avond vol van recht-toe-recht-aan vermaak met af en toe een rauw randje. Ook blijkt het een onverwachts Gronings feestje te worden.
Gyo Kretz
Gyo Kretz
Lucas Hamming
Lucas Hamming
Dan is het tijd voor de hoofdattractie van deze ‘Tour de Ham’, en het is direct een wereld van verschil. Met pulserende lichten en een staccato synthesizer toon beklimt de band een verduisterd podium om vervolgens los te breken in het strakke pop-rock nummer Outta My Mind. Waar het voorprogramma moeite had de zaal te vullen met eigen geluid, is het geen punt voor Hamming & co. Met invloeden van Britrock, funk, maar ook disco en hier en daar een tikje hardrock (denkend aan referenties aan Jimmy Page zijn klimmende Kashmir riff in Fake Love Hypocrisy) klinken de nummers hard en strak, mede ook door de muzikaliteit van de bandleden. Het is al met al toegankelijke, comfortabel in het oor liggende pop-rock, maar wel met een randje. Ook het publiek kan dit zichtbaar waarderen. Er wordt aandachtig gekeken naar het gitaargeweld, en als Hamming tussen de nummers zijn vlotte babbel gebruikt om wat anekdotes over zijn band met Groningen te openbaren hangen de meesten aan zijn lippen. Aan publieksinteractie komt Vera niets te kort deze avond. Schreeuw de titel van een Oasis nummer naar het podium, en gij zult gehoord worden. Zo passeren Wonderwall, al dan niet een tikkeltje ironisch, en Supersonic de revue als verzoekjes. Tijdens deze intermezzo’s wordt ook duidelijk dat de avond een Gronings tintje krijgt. Zo is het nummer Be With You samen geschreven met de Groningse Marvin Fockens, die Hamming toevallig in Indonesië tegenkwam, en heeft Lucas zijn familie in de zaal staan, inclusief vader die in Groningen heeft gestudeerd en de jonge Hamming heeft volgegoten met verhalen over de grootheden die hij wel niet in Vera heeft gezien. “En nu kan hij ook zeggen dat hij Lucas Hamming in Vera heeft gezien,” grapt Hamming tegen zijn vader.
In conclusie, Lucas Hamming brengt ouderwets vermaak naar Vera. Waar het publiek moeite had met Gyo Kretz, accepteren ze met open armen Hamming & co. Met comfortabele pop-rock krijgen ze deze avond menig Vera-ganger vrolijk aan het dansen. Toch schuwen ze geen volumineus gitaargeweld. De solo’s zijn behendig, de drums zijn strak en de band beleeft er zichtbaar plezier aan om eindelijk de mainstage van Vera aan te tikken. Met een lang uitgerekte Never Let You Down als afsluiter bewijzen ze zichzelf. In voor een ouderwets feestje? Hamming never lets you down.
Lucas Hamming