Bijna op de kop af twee jaar na de laatste editie, als het laatste festival in Nederland voor de coronacrisis uitbrak, mag Grasnapolsky de deuren van De Toekomst weer openen voor publiek. Dat publiek heeft bijna twee jaar op zijn gat gezeten, op een sporadisch huisfeestje of testen voor toegang evenement na, en heeft wel weer zin in een feestje. Het gevolg: torenhoge verwachtingen. Dit, in combinatie met het feit dat iedereen zijn 'festivalconditie' is teruggebracht naar praktisch 0, zorgt voor een flinke uitdaging voor de organisatie.

Nog even intrigerend als altijd

Bij binnenkomst blijkt dat Grasnapolsky tijdens de pandemie zijn formule niet heeft aangepast. De Toekomst voelt inmiddels als een vertrouwde basis. Net als voorgaande jaren is het weer even zoeken naar welke podia zich waar bevinden, want ook dit jaar is de indeling wat aangepast. Een verbetering hierin ten opzichte van voorgaande jaren is dat je niet langer buitenom hoeft voor bepaalde podia en het publiek op twee plaatsen naar binnen en naar buiten kan. Dit smeed het festival meer tot een geheel. Je hoeft het pand alleen nog te verlaten voor het toilet of een hapje eten.  

De Toekomst is ook dit jaar weer prachtig vormgegeven: 's avonds worden toffe animaties geprojecteerd op de gevel, in de machinekamer zorgt verbluffende verlichting wederom voor mooie effecten. Het aantal kunstwerken op het festival zijn wat geslonken en subtieler weggestopt op plekken en looproutes waar weinig mensen komen. Dit zorgt aan de ene kant voor wat meer rust rondom de werken, maar ook dat menigeen er snel aan voorbijloopt. 

© Melissa van Koldam

Gericht op lokale en nationale acts

Desondanks heeft de coronacrisis ook zijn uitwerking gehad op Grasnapolsky. De bezoeker ziet dat bij binnenkomt al terug in de bierprijs (€3,45 voor 20cl is toch wel even schrikken), maar wie het programma goed bekijkt ziet ook een ander effect van de pandemie. Omdat deze editie voornamelijk is georganiseerd in een periode van onzekerheid over wat er wel en niet zou kunnen, was het voor veel organisaties lastig om buitenlandse acts te boeken. Op deze eerste dag staan dus vrijwel uitsluitend Nederlandse acts (en heel veel Groningse dj's). Alleen Noa Lee en Shoko Igarashi zijn uit het buitenland afgereisd naar Scheemda, vanuit België. Nu hoeft dat geen probleem te zijn, want Nederland heeft zoals we weten veel talent in huis, en Grasnapolsky heeft altijd lokale en Nederlandse beloften een mooi podium willen bieden. Dus geheel onwennig voelt het niet. 

Een kleinere vijver betekent echter wel dat het lastiger is om een sterk en afwisselend programma neer te zetten dat de energie tegelijkertijd ook vast weet te houden. Aan het begin van de dag lijkt dit nog wel goed te lukken, met acts als Philine, CHARLOT, Frino, Future Husband en het korte maar zeer krachtige dansoptreden van X_YUSUF_BOSS die zorgen voor een leuke afwisseling van smaken. Later op de avond begint dit echter terug te lopen, en de acts op de twee grotere podia zitten in een rustiger straatje. Bnnyhunna, Lena Hessels en Daalgast ft. Shari Klein zijn intrigerende artiesten, maar staan op het verkeerde moment op de juiste plaats. Waar veel van het publiek dat na al enkele uren staan, lopen en dansen wacht op een opsteker na de afterdinner dip, krijgt het acts waar weinig pit in zit. 

© Melissa van Koldam

Geen uitlaatklep voor de knaldrang

Het gevolg is dat het energieniveau later op de avond enorm daalt. De vele dj's van Vera, KopjeK en Relate Radio die geprogrammeerd staan tussen de liveacts door proberen de energie er nog in te houden, wat de een beter lukt dan de ander. Maar na al een hele middag van dit soort sets, leeft de behoefte om even echt te knallen. Die mogelijkheid wordt op deze eerste dag vrijwel alleen geboden op het podium van De Hollander, een van de kleinere zalen. Hier zijn het vooral Socks; Sport Socks en Het Gezelschap, met de burgemeester van Grasnapolsky Jordy Dijkshoorn himself die de hier de druk wat van de ketel halen. Bij Het Gezelschap wordt in de korte set van 30 minuten vrijwel onafgebroken gemoshed en gecrowdsurfed, voornamelijk door Dijkshoorn zelf uiteraard. 

Gelukkig is er voor de diehards op het bungalowpark nog een kleine afterparty, waar nog even doorgefeest kan worden, maar voor veel publiek dat thuis overnacht, heeft de zaterdag nog niet aan de (misschien wat hoge) verwachtingen van het eerste festival kunnen voldoen. Gelukkig hebben we de zondag nog in het verschiet. 

© Melissa van Koldam