De bovenbar van Simplon was nog niet bepaald gevuld toen de DJ Storm om 10 over 9 zijn plaatje afdraaide en het publiek de zaal in werd geleid. Zo’n 25 man druppelden de zaal binnen en gingen met een grote boog om het podium heen staan. Daar stond de Utrechtse band Deveron al te wachten. De jongens hebben de afgelopen editie van Popronde genoeg ervaring op kunnen doen (zo’n tien podia zijn bezocht door het drietal), en dat bleek niet voor niets te zijn geweest. Al staat de zaal nog niet eens halfvol, vanaf de eerste gitaarslag weet het publiek dat dat Deveron niets kan schelen; ze gooien hoe dan ook de beuk erin.
Het aanbod van Simplon UP op donderdag 10 maart zal zeker voor wat zere nekken hebben gezorgd de volgende ochtend. Vuige post-punk van Deveron vooraf en harde excentrieke garagerock van Wasted Youth Club als hoofdact brachten een avond van vliegend bier, zweet en piepende oren naar Groningen.
©
Jan Lenting
Deveron
Deveron
Het doet altijd een beetje pijn om een slecht gevulde zaal te zien bij een band die nogal wat volume met zich mee brengt, maar dit lijkt Deveron niet te krenken. Goedlachs groeten ze het publiek en beginnen ze. Zich duidelijk bewust van acts als IDLES, Thee Oh Sees en Shame bezorgt Deveron strakke garage gitaar- en baspartijen en harde drums waarover de zanger zijn stembanden de nodige rek geeft. Al snel heeft het publiek door dat deze gasten niet zullen vertragen voordat de laatste noot is gespeeld en staat het aandachtig mee te headbangen.
Zoals al gezegd is de band duidelijk geïnspireerd door de punky garage-sound van bands als IDLES en Shame, en alhoewel het niet afdoet aan de kwaliteit van de show, voelt het soms een beetje veilig. Ja, het is hard. Ja, het is strak. Maar Deverons muziek blijft vooral comfortabel zitten in hun invloeden zonder er uit te breken. Echter, bij vlagen verrast de band met een instrumentaal stuk waarin zanger en gitarist Constantijn Houtkamp met wat snelle rifjes laat zien dat hij toch wel prima weet hoe hij zo’n gitaar moet bespelen. Ook het laatste nummer Bite My Tongue, wat fungeert als geïmproviseerde toegift, verrast aangenaam. Vooral de intro brengt een donkere atmosfeer met zich mee wanneer de drummer de rims in plaats van de vellen bespeeld onder een donkere baslijn. Naarmate het nummer vordert wordt het weer herkenbare garagepunk, maar dat geeft niet. Deveron bewijst zich als waardige opener en de hoofden in het publiek hebben geen minuut stil gehangen.
©
Jan Lenting
Wasted Youth Club
Wasted Youth Club
Dan is het na een korte pauze tijd voor de hoofdattractie van de avond: Wasted Youth Club. Weer druppelt de zaal halfvol en de band staat nog wat te pielen op het podium. De zanger rent nog even backstage om de setlists van de avond te pakken en verdeelt ze onder de band. Dan ze groeten iedereen vriendelijk en gaan ze van start. Net als bij het voorprogramma kan dat dun gevulde zaal de band niets schelen, en geven ze vanaf het eerste nummer alles wat ze maar hebben. Er wordt in microfoons geschreeuwd, geramd op gitaren, en de leden rennen over het podium.
De Arnhemse band brengt snoeiharde garagerock (denk aan Fidlar en Together Pangea) gemaakt door mannen die graag gek doen. Dat blijkt ook wanneer zanger Sven van Essem zijn gitaar even neerzet en met de microfoon in zijn ene hand en een biertje in de andere van het podium springt. “Wij van Wasted Youth Club houden wel van gek doen,” zegt hij vrolijk voordat hij het biertje over zijn hoofd leeggiet en vervolgt met dat het ze niets kan schelen als het publiek daar niet van houdt. De band zal in ieder geval een goede avond hebben. Gelukkig houdt het publiek daar ook van, en nog voordat Sven het podium heeft beklommen vliegt het bier ons om de oren.
De band vervolgt de set met nummers als Bar Fight en Ciggie en laten ons even vergeten dat we in de bovenzaal van Simplon staan. We wanen ons in één of andere vuige, stinkende punkbar. Eenmaal daar komt het publiek er al snel achter dat je met z’n drieën toch nog best aardig kan moshen. Vanaf het podium gaan de ruige drumlijnen, rauwe samenzang en behendige gitaarsolo’s gepaard met een bak aan volume en energie. Er wordt nog gezongen voor een jarige vriend van de band in het publiek (Rob Schoenmakers van de Groningse band The Desmonds), en het drumstel krijgt nog wat extra gewicht te verdragen door de gitarist die erop springt. Het is ouderwets beuken met Wasted Youth Club en alhoewel ze net als Deveron niets echt vernieuwends of baanbrekends met zich mee brengen, zetten ze een set neer waarin alles wordt gegeven.
Het was al met al een harde editie van Simplon Up en al was de opkomst mondjesmaat, de twee acts van de avond hebben flink staan rammen. Morgen hebben we in ieder geval last van onze nek. In de woorden van de band: “Wasted Youth Club came by / And they fucked me up.”