Een line-up vol nostalgie Een line-up vol nostalgie

Zoals bij veel festivals nu kun je voelen dat mensen een bak muziek tegen je trommelvlies hebben gemist. Wanneer Krezip om 13:00 de spits afbijt, staat het veld namelijk al behoorlijk vol.  De Tilburgse band die in 2000 de hit I Would Stay uitbracht, stelt zeker niet teleur. Goed, het is niet exact zoals ‘dat ene optreden op Pinkpop’, maar alsnog bekennen bezoekers geraakt te zijn door Govaerts en Co.

Wie de bak muziek tegen hun trommelvlies niet hebben gemist zijn verschillende omwonenden. Het herleven van de festivalcultuur doet sommigen vrezen voor een ‘lawaaiweek’. Geen festival- maar protestposters decoreren de ramen in Laanhuizen. Drie dagen muziek (19, 22 en 23 juni) tegenover twee jaar stilte is een offer dat hier gebracht zal moeten worden. De tweede angst, rommel en vernieling, lijkt geen werkelijkheid te worden. Op het terrein wordt een wisselsysteem gehandhaafd, waarbij het nodig is om je vorige drinkbeker in te leveren voor je nieuwe bestelling. Over het veld zijn vele vuilnisbakken te vinden waar netjes zooi in kan worden gedeponeerd. Iets wat je zou mogen verwachten van de gemiddelde bezoeker. Met een nostalgische line-up als deze ligt de gemiddelde leeftijd minstens boven de 40 jaar.  

Een hoofdartiest die iets lijkt af te wijken is LP. Singer songwriter Laura Pergolizzi schreef verschillende hits voor grote artiesten als Cher, Rihanna en Christian Aguilera, maar brak zelf pas door in 2016. Het verbaast dus niet dat hier de jongere fans meer tegen het podium stonden. De wisseling van de wacht vind weer plaats met de opkomst van Crowded House. Op vaderdag luisteren we naar papa’s muziek.

De plek waar jong en oud samen komen is achter op het veld. Energieke acts als de Bluegrass Boogiemen en Ferd zwaaien hier de scepter en laten menig mens dansen. Het kleine podium zorgt voor uitstekend vertier terwijl het hoofdpodium zich voorbereid op de volgende act. “Mooi hè?” zegt een bezoeker. “Dat is wat muziek doet. Het verbindt.”
Kom jij niet naar de muziek? Dan komt de muziek wel naar jou. De oplettende bezoeker kan namelijk Arno & Tim tegen het lijf lopen voor een klein intermezzo, of dwingen de caribische drums van Ritmo Percussion je tot bewegen.

Wie wil eten op de Drafbaan kan zich laven aan de verschillende beschikbare snacks. Hiervoor mag flink in de buidel worden getast, want een muntje kost je €3,20. Een broodje frikandel loopt zo aardig in de kosten. Vegetariërs kunnen hun magen vullen met pokébowls, falafel en Vietnamese loempia’s. En de toiletten? Daar is na negatieve feedback van de laatste festivals op het veld iets mee gedaan. Voldoende toiletten en geen extra kosten. Zoals het hoort.

Een van de eye catchers van de dag is Skunk Anansie. In net zo'n hysterisch pak als je verwacht bestormt Skin het podium. Als een soort woeste she devil proclameert ze haar politiek kritische teksten. Het had net zo goed nog steeds de nineties kunnen zijn, wat energie betreft is de Britse formatie niks veranderd. Dat dit niet voor iedereen geldt blijkt wanneer het meezingen, een wall of death en een sit down letterlijk en figuurlijk niet van de grond komt.  Al ontvangt de band niet het vuur wat ze verdienen broezen ze deur tot het eind.

De grote afsluiter van de dag is Simple Minds. De band waarvoor de meeste mensen met liefde de 62 euro entree wilden betalen. Nu bezig met hun 40 years of hits tour nemen de Schotten Groningen mee door deze veertigjarige reis. Terwijl de zon ondergaat brengt Belfast Child in vervoering en laat Don’t you forget about me  het héle veld van voor tot achter dansen.

Stadspark Live 2022. Een goed georganiseerde dag vol nostalgie. Pak je agenda maar vast voor 2023.