Het door Tamar verzorgde voorprogramma zorgt voor een ontspannen sfeer. De liedjes van de onlangs naar Groningen verhuisde zangeres bestaan uit kalm voortkabbelende gitaarmelodieën waarover rake Nederlandstalige teksten worden gezongen. Om het geheel wat meer kleur te geven is gitarist Erik de Vries (DE KAT) ingeschakeld. Met kleine, subtiele gitaarpartijen die mooi aansluiten op de zang wordt er meer diepte gegeven aan het geheel zonder veel af te leiden van de teksten.
Afgelopen zondag presenteerde de POPgroningen Talent Award-houder van dit jaar zijn nieuwste single in EM2. De welbekende omstandigheden hebben de americanazanger en zijn band behoorlijk op de rem gezet, maar dat lijkt de pret amper te drukken. Rhodes laat met een strakke show zien dat de lange periode zonder shows zeer nuttig is besteed aan repetities. Toch is de hoofdact niet de enige die hoge ogen gooit. Zangeres Tamar zet namelijk met haar breekbare liedjes een mooi voorprogramma neer.
©
Jan Lenting
Klein en intiem is het devies bij Tamar
Die teksten zijn dan ook het belangrijkste in de show van Tamar. Ze gaan veelal over persoonlijke aspecten van haar leven. Zoals het nummer Nooit Te Weinig Tijd Voor Een Liedje, waarin ze ingaat op het weemoedige gevoel dat ze krijgt bij de gedachte dat alle momenten voorbij gaan. Mede door het persoonlijk te maken weet Tamar een intieme sfeer neer te zetten. De kalme, maar zeer melodieuze gitaarpartijen, versterken dit gevoel nog meer. Haar werkwijze valt misschien het beste te vergelijken met die van Maaike Ouboter, en doet daar in kwaliteit ook zeker niet voor onder. Een fijne sfeer voor op de zondagavond.
©
Jan Lenting
Jonathan Rhodes staat te trappelen
Als Tamar haar laatste nummer heeft gespeeld, laat Jonathan Rhodes er weinig gras over groeien. Het is duidelijk dat hij en zijn driekoppige band staan te trappelen om op de planken te staan. De groep heeft een dikke anderhalf jaar moeten wachten en hoewel er al enkele shows vooraf gingen aan deze avond, zijn ze nog altijd zo enthousiast als koeien die weer voor het eerst de wei in mogen. De groep gaat dan ook enthousiast van start met een aantal van zijn energiekere nummers als The Fall en Time & Money. De band speelt strak en is duidelijk goed op elkaar ingespeeld. Die anderhalf jaar in het repetitiehok heeft de groep geen windeieren gelegd. Het geluid van de band is behoorlijk rechttoe rechtaan, het is immers americana. Maar als Tamar nog even aansluit voor het openingsnummer en de nieuwste single At Least I Found You, blijkt dit een bijzonder goede toevoeging te zijn. Wellicht dat de composities van Rhodes baat kunnen hebben bij nog wat meer aankleding.
Dat laatste vermoeden wordt onderstreept als Rhodes halverwege de show drie nummers solo uitvoert. Niet alleen omdat dit voor een energiedip zorgt bij de toeschouwers, maar vooral omdat de nummers als Last Man en Places, hoewel kundig uitgevoerd, nu de body missen die het begin van de set zo sterk maakten.
De drie bandleden keren echter snel terug voor nog een vijftal nummers. Vooral afsluiters Blind en Enter A King zitten werderom barstensvol energie die de luisteraar moeiteloos meeslepen. Gitarist Daniël Tanate krijgt gedurende dit laatste deel ook nog een paar momentjes om te laten zien wat hij kan, wat hij met verve doet.
Jonathan Rhodes laat met deze show zien dat hij veel opgestoken heeft het afgelopen jaar. Die kennis en de nieuwe band maken hem een sterke act. Als je van americana houdt doe je er dus zeker goed aan deze groep eens te bekijken.