Breekbaar staat alweer net zo maf op het podium als een paar weken geleden tijdens Simplon Up. Hun sound doet denken aan die van Elektropoëzie. Ze hebben een melodie, maar de synthesizertonen klinken soms wat off-tune. Zanger Rick van Lier draagt een bontjas over zijn blote torso en schalt dronkemansteksten als “het gaat allemaal voorbij” en “I want to be your friend” door de ruimte. Toetsenist Daniël Janse draagt een soort pyjama, een look die een hoog Sjonniegehalte heeft. Het publiek kijkt en danst relaxt mee. Maar door te lange pauzes tussen de nummers komt het optreden niet echt op gang. Zelfs niet als de Van Lier zijn jas uittrekt en Janse een vlotte beat inzet. Het optreden slaat pas aan als het duo Nachtautomaat inzet. Helaas is dat alweer de afsluiter van het voorprogramma.
Vanavond staat De Kat voor het laatst op het podium. De blues & rockband zwaait af na zes jaar af met een uitverkochte afscheidsshow in Vera. Maar niet zonder een nieuw album uit te brengen. Het optreden is dan óók een plaatpresentatie van het album Goya en De Kat. Daarop horen hoe we de nieuwe frontman Goya juice aan de muziek toevoegt. De band trok de zanger eind vorig jaar aan om een nieuwe muzikale weg in te slaan. Deze samenwerking bracht met bloed, zweet en tranen dit nieuwe album voort, maar voorkwam niet dat de band het alsnog voor gezien houdt: vanavond hoort men de rockact voor het laatst. Het maffe duo Breekbaar verzorgt het voorprogramma.
Hoog Sjonniegehalte
Special guest Harm
De Kat opent prettig met een groovy rocknummer. En zanger Goya, die zegt dat hij er fucking veel zin in heeft. In het tweede liedje gaat de band helemaal los. De zanger schreeuwt met zijn schelle stem leuzen naar de zaal en het publiek echoot ze na. Ook Goya trekt zijn jasje uit en geeft de ruimte aan twee gitaristen die synchroon een indrukwekkende gitaarsolo weggeven. Halverwege het optreden schuift special guest Harm Wierda (Harm's Fork) aan, die plaats neemt achter het orgel en daarmee zorgt voor een nog completer geluid. Het publiek vermaakt zich goed, vooral tijdens de vele gitaarsolo’s. Een moshpit ontstaat vooraan in de grote zaal tijdens de ruigere nummers. Tijdens de toegift laat De Kat zien dat het goed van zich af kan bijten met ruige gitaarrock. Met een lang, instrumentaal nummer demonstreert de band dat het van oorsprong een echte jamband is. En dát nummer, dat is misschien wel het hoogtepunt van de show. De lichten gaan aan, het publiek applaudisseert luid en ex-bassist Jasper Visser voegt zich nog even bij de vijf heren op het podium. En dan is het moment van afscheid gekomen en maakt De Kat na een waardige laatste show tenslotte een diepe buiging voor het publiek.