Met de terugkeer van Noorderzon was voor mij ook de doorbreekstress terug. De markering van het nieuwe culturele seizoen, zoals ik dit festival zie, is al sinds jaar en dag mijn peilmoment. Wat betéken ik in dat nieuwe seizoen? En waar sta ik ten opzichte van het afgelopen seizoen?
Gelukkig had ik deze week een optreden en kon ik mijzelf ervan overtuigen dat ik gewoon nog steeds aan de weg timmer. Helaas was het een optreden in de show van Bram Douwes. De man die deze zomer door zijn deelname aan de Slimste Mens keihard doorbrak tot de televisiewereld. De stress was alweer daar. Zijn mede-presentator vroeg hem er aan het begin van de show naar. “Hoe is het nou om bekende Nederlander te zijn?”. “Heerlijk!” Antwoordde Bram. En iedereen in de ruimte wist dat het waar was.
Ik zat verkleed als kabouter te wachten totdat ik mijn satirische blokje mocht gaan invullen. De kabouter kwam ageren tegen de mens die oprukt in zijn woningmarkt nu die allemaal noodgedwongen kleiner gaan wonen. Namens de community trok ik mijn bek open. Het contrast kon niet groter zijn. Hij, De zelfverzekerde gearriveerde presentator, badend in het warme bad van de roem. En ik, de verongelijkte kabouter. Die puntmuts, zie ik nu, kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen. Laat ik mij teveel door de doorbreekstress beinvloeden dan bén ik die kleine kabouter. Een wezentje dat je het liefste onder je schoenzool plat zou willen drukken. Als onderdeel van mijn meditatie voeg ik in gedachte de daad bij het woord. De kabouter is dood. Noorderzon is weer voorbij. Het gaat weer goed met mij.
Facebook: Bert Wabbe
Internet: Wabbesch Wabbesch