Tricklebolt begint lekker op tijd. Een paar minuten voor half tien is het zo ver en Het Pakhuis staat al gezellig vol voor AnimalSonic. Voor degene die Tricklebolt al een beetje kent, begint het optreden opvallend swingend. Met vijf man is het podium van Het Pakhuis propvol en het is geen wonder dat, naast de haren van de bandleden, de toms van de drummer in het rond vliegen. De frontman wenst ons veel plezier en dat lukt wel met de opruiende loopjes van de groep. Wanneer ze hun nieuwe single Sunday beginnen, raden ze het publiek aan zich vast te houden.
De hele band lijkt te leunen op de ronkende bas. Of dit komt doordat die keihard staat, of omdat de bassist goed is. Duidelijk wordt dat niet helemaal, wel is het jammer dat de toetsenist hierdoor niet goed te horen is. Hij komt pas aan het einde boven de rest uit met een solo, en is daarmee meteen het hoogtepunt van de show. De rest ragd er op los en de composities zijn behoorlijk recht-door-zee. Dit maakt het op muzikaal vlak wat saai. Toch weten de jongens het aandacht van het publiek vast te houden, want het gaat van aarzelend meeknikken aan het begin van de show naar luid applaus aan het einde. Een voordeel aan het simpele raggen: deze band is moshpit-waardig. Wel jammer dat Het Pakhuis daarvoor niet genoeg ruimte biedt.