Brouwerij Martinus is gezellig volgelopen. Lorrèn speelt vanavond met haar band soulvolle jazzsongs. Een zwoele stem met een aangenaam heesje en hier en daar als extraatje een rasp dat het geheel wat edge geeft. “Nu gaan we het hebben over our buzzy friends, de bijen. Want zonder hen zijn wij nergens.” Wings is een feelgood, poppy nummer dat opbouwt naar een loop aan het eind, waardoor Lorrèns stem fijne wringende klanken voortbrengt. De ingezette publieksparticipatie doet het wat minder, maar dat mag de pret niet drukken. Een fijne groovy set van deze Amsterdamse zangeres.
Donderdag was alweer de 25e editie van de Popronde. Het jaarlijkse event streek ook dit najaar weer neer in het Noorden. Op een avond waar de regen met bakken uit de lucht bleef vallen, kreeg het Groningse publiek een bak energie van talent uit heel het land. 3voor12 groningen zag onder meer een ode aan de bij, dromerige klanken en dansbare popliedjes met hitpotentie
Lorrèn en de bijen
©
Jan Lenting
Robin Kester’s dansbare droompop
Het is nog rustig in het Pakhuis als de Utrechtse Robin Kester met de drie andere bandleden aan het soundchecken is. Wat nieuwsgierige toeschouwers stromen toe om te luisteren naar de delicate, wat dromerige klanken die Kester laat horen terwijl ze op de elektrische gitaar tokkelt. Het publiek deint automatisch mee op de haast meditatieve harmonieën die de ruimte vullen. Kester’s stem heeft een mooie vibrato en de vele hoge noten zijn allemaal raak.
De Popronde programmeert Kester als indie en folk, maar liedjes als Blossom doen ook denken aan de triphopsound van Portishead en London Grammar. De band toert op dit moment door het land en bracht in 2018 de EP Peel the Skin uit, maar vanavond speelt Kester ook materiaal van de EP die in de winter van 2020 verschijnt. Een van deze nieuwe liedjes, Cigarette Song, zingt ze solo. Dat klinkt hypnotisch, maar vooral met de wat krachtigere nummers, zoals even later met de volledige band en tamboerijn gespeeld worden, manifesteert de act zich. Kester beweegt funky op het podium, bespeelt af en toe ook de synthesizers en zorgt er zo voor dat het swingende optreden staat als een huis. Met een publiek dat instemmend toekijkt kan de avond niet beter beginnen.
©
Jan Lenting
Op muziekreis met Wolf & Moon
Slechts vergezeld van gitaar, drumcomputer en keyboard verschijnt Wolf & Moon op de trap in het Grand Theatre. De twee hebben niet veel nodig maar hun muziek is zeker niet minimalistisch. Hun dreamfolk creëert een noisy sfeer met daarbovenop de spatzuivere tweestemmigheid. De onderscheidende stem van Stefanie mengt het best in de lagere registers; in de hogere kleuren de countryharmonieën helaas soms niet helemaal. Ondersteund door meerdere verhalen over gemaakte muziekreizen brengt Wolf & Moon een solide set die je voor even meeneemt naar een kampvuur nabij countryhoofdstad Nashville.
©
Jan Lenting
la loye’s eierbal
“Ik heb de hele dag al zin in de eierbal die straks op me ligt te wachten!” De frontvrouw van La loye laat de muziek spreken en onderbreekt de dromerige set niet vaak, maar Lieke Heusinkveld doet haar best de haringen-in-een-ton die de Vera Kelderbar heet te vermaken. Aan elkaar gesmolten indiepop met een zoetgevooisde stem eroverheen uitgegoten. Vaak onverwachts donker en laag gezongen, dan weer met een beheerste en hogere uithaal. De goede opbouw en dynamiek van de nummers en fijne tempowisselingen maken dit een afwisselend optreden.
Pittige show van Hypergoods
Elke Donkers van Hypergoods heeft geen last van podiumvrees. Ook als het in Ierse pub O’Ceallaigh nog niet heel druk is trapt de act energiek af en zorgt de jonge zingende en dansende leadzangeres ervoor dat de driekoppige pop/electroact geen verdere introductie nodig heeft. Hypergoods heeft pit en zet met melodieuze, dansbare popliedjes als Brainwashdance een overtuigende show neer. De drummer laat een aantal stoere ritmewisselingen horen en al gauw komt er meer publiek binnen en wordt er vooraan gedanst. In 2016 verscheen de eerste EP Land of Nowhere, later bracht de band meer singles uit, en vanavond komen ze allemaal voorbij. Hypergoods speelt drie kwartier vol, oogt relaxed en toch spat het plezier er bij het trio vanaf. De toe-tapping tunes van de zelfverzekerde band hebben hitpotentie en horen thuis in de Popronde.
©
Jan Lenting
Swingende Destructive Penguins
In café Buckshot is het binnen en buiten al gezellig druk als het tijd is voor het optreden van de Destructive Penguins. Dit hiphop- en reggaegezelschap staat met zeven man op het podium en laat in het eerste nummer een intro horen met twee blazers, waardoor zowel de formatie als de sound direct aan Kyteman doen denken. Een goede eerste indruk, die de act ook de rest van het optreden vast weet te houden. De muziek is een swingende combi van pop, hiphop, jazz en reggae. Deze explosieve cocktail zorgt ervoor dat de band zelf helemaal los gaat op het podium en dat ook de toeschouwers door dit enthousiasme ook flink in beweging komen.
De act bracht vannacht de funky nieuwe single No Pressure uit en laat deze trots horen. Samen met liedjes als Painting Pictures en Time Traveler vormt het de ideale achtergrondmuziek voor het Buckshotpubliek, dat kletsend en dansend zichtbaar geniet van een gezellige avond. De band laat indrukwekkende solo’s en instrumentele stukken horen en speelt moeiteloos een uur vol. Het springende publiek wil en krijgt een toegift en dan gaat toch echt de radio aan. Van deze uitbundige act gaan we dit jaar hopelijk nog meer horen.
©
Jan Lenting