Het tweetal Melle Leijten en Suze Commandeur vormen de op Americana geïnspireerde band The First Wolf. Het tweetal vult de ruimte met zoete melodieën. Hun stemmen vullen elkaar op een mooie manier aan. De stem van Melle vult de lagere segmenten en polijst als het ware de ietwat ruwere stem van Suze. Hierdoor ontstaat er een fijne balans tussen de twee. Die balans zorgt ervoor dat je heerlijk kan wegdromen bij hun muziek en alle drukte van deze dagen achter je kan laten. Helaas is de kroeg wat luidruchtig en komen de twee soms amper boven het gepraat uit. Hierdoor worden ze al snel deel van de achtergrond in plaats van een act. Pas bij het laatste nummer The Seed zetten de twee er wat meer kracht achter en beginnen er ook wat mensen voorin de kroeg te luisteren wat de twee te vertellen hebben. Jammer dat ze de rest van de set gemist hebben.
In de Ierse pub O'Malleys lijkt het alsof het hele ESNS niet bestaat. De stamgasten zitten te keuvelen aan de bar en je moet even doorlopen voordat je het kleine podium waar de artiesten van de avond staan. De akoestische acts als The First Wolf en Martijn van der Zande passen perfect in deze setting en zorgen voor een rustige en knusse sfeer.
The First Wolf
Lesley Baker
Wie gehoopt had dat er een opbouwende lijn in de programmering van de avond zit komt met Lesley Baker bedrogen uit. De composities van Baker zijn weliswaar wat pakkender en minder zoetsappig dan die van The First Wolf, maar zeker niet sneller of harder. Tijdens de set wordt het publiek getrakteerd op een singer-songwriter avant la lettre. Lesley Baker kan alles van het rijtje afstrepen: de gitaar, de uithalen, de subtiele stukjes tekst en natuurlijk het vele hartenleed dat bezongen wordt. Hij heeft het allemaal. Maar een cliché is een cliché omdat het werkt en Baker heeft zich het genre helemaal eigen gemaakt. Zijn indringende stem weet de aandacht van de kroeg te pakken, ondanks dat deze steeds voller is geraakt met luid pratende stamgasten. Daarnaast zijn de teksten goed te onthouden en kunnen sommige fans meerdere nummers meezingen.
Martijn van der Zande
De artiest die deze avond van Grunnsonic in o'Malleys afsluit is de rasgroninger Martijn van der Zande. Anders dan de vorige twee zingt deze hartelijke man in het Nederlands. Ook is het duidelijk dat drinkend en luid pratend kroegpubliek niet nieuw voor hem is en hij weet daar dan ook op een vrolijke manier mee om te gaan. De beste man staat er duidelijk voor z'n eigen plezier en niet uit een hogere 'drang om muziek te maken'. Ook zijn teksten zijn zeer alledaags. Anders dan de meeste acts, waar altijd van zweem van ernst omheen hangt, is Martijn een en al ontspanning. Hij maakt grappen met het publiek en 'beloont' mensen die een nummer naar hem hebben geluisterd zonder te praten met een consumptiemuntje. In de teksten komen de gebruikelijke thema's voorbij, maar Martijn weet ze toch een andere twist te geven door ze kort toe te lichten of een nummer over hartenzeer Fuck you te noemen. Martijn's ontspannen set is perfect voor deze avond, waarop iedereen zich zonder schuldig te voelen kan praten en genieten van een biertje.