Op het inmiddels half volgelopen Local Heroes-terrein genieten mensen van de zon en van het optreden van het tweestemmig zingende duo Shabby Cabs. De eerste nummers klinken meteen al vrolijk en folky. Met een mondharmonica en een kapotte gitaar in de aanslag zingen de twee gitaristen nummers als Going Home, Holds Everything Together en The Sun Is Shining Down On Me. Met een gele cap op en een zwart t-shirt aan zijn de heren sober gekleed. Maar het steady, akoestische optreden swingt, komt recht uit het hart en houdt daarom de aandacht van het publiek moeiteloos vast. De doorgewinterde folk, blues en Americana-act geeft op het Bevrijdingsfestival een rauw, authentiek en zomers optreden.
Ook dit jaar staat het programma voor het Local Heroes podium weer bol van verrassende lokale optredens. Als het vrolijke, tweestemmig-zingende duo Shabby Cabs en powervrouw Oes het publiek hebben opgewarmd voor de optredens van indierockers The Desmonds en folk-popartiest Inge van Calkar, is het tijd voor de razende garagerockband Cirrus Minor. Garagepunkband The Heck laat vervolgens een wat rommelige indruk achter en daarna is het alweer tijd voor de ruige driemansformatie Uhgah?Wugah! Het publiek swingt vrolijk mee en geniet op het zonnige festivalterrein van het brede scala aan vrijheidsgeluiden.
Zomers optreden Shabby Cabs
Lokale heldin en powervrouw Oes
Even later is het tijd voor het optreden van de knappe, zelfverzekerde Oes. Oes haalt haar inspiratie uit het dagelijks leven en zingt over issues op het gebied van liefde en carrière. De zangeres geeft met dj Nanno en twee danseressen een energiek optreden met Nederlandstalige liedjes als Gevaarlijk Dichtbij en van haar nieuwe EP Loyaal. Met internationaal aanvoelende beats zorgt Oes voor aanstekelijke deuntjes. Oes vertelt dat ze voor een aantal nummers samenwerkt met Big Spek en Kraantje Pappie en laat op het Bevrijdingsfestival ook deze nummers de revue passeren. Met teksten als “jij hebt je kansen verspeeld” is het oeuvre van Oes een ode aan de powervrouw. Bovendien staat de zangeres, gestoken in een knalgele jurk, hoogzwanger op het podium en presteert ze het toch om wat vette dansmoves te laten zien. Oes tovert het Local Heroes-podium daarmee om tot een jaren negentig videoclip en geeft zo wat glitter aan de Bevrijdingsdag.
©
Anna Span / AS
Vrolijke set van The Desmonds
Met The Desmonds is dansen een garantie. De indierockers beklimmen om vier uur de Local Heroes Stage en kijken uit over een goed gevuld veld. Het bier vloeit ondertussen al een tijdje rijkelijk door de barleidingen in het Stadspark. The Desmonds’ zomerse vibes doen het altijd al goed in zelfs de meest obscure kroegen, maar de openlucht blijkt toch wel de natuurlijke habitat van deze band. De zomerse indierock van de vier kan vergeleken worden met dat van bands uit de Britse indie-scene, zoals The Libertines en The Kooks. Mensen dansen volop en rennen vrolijk rond gedurende de aangename set. The Desmonds sluiten af met Street Signs, hun voortreffelijke nieuwe single. Misschien wel het anthem van deze dag bij de Local Heroes Stage.
Inge van Calkar's meeslepende geluid
Inge van Calkar zou je kunnen kennen van De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Sinds haar deelname heeft ze het akoestische imago dat vaak aan singer-songwriters kleeft echter van zich afgeschud en elektronische elementen in haar folk-pop verwerkt. Van Calkar staat dan ook met twee toetsenisten, een bassist en een drummer op het podium. Zelf speelt ze de gitaar en het doordrongen geluid wat de vijf produceren is meeslepend. I Don’t Mind is daar een voorbeeld van, en ook de nieuwe singel Imaginary doet het zeer goed bij het Groningse publiek.
Cirrus Minor
Of de band vernoemd is naar het Pink Floydnummer of een Britse 4-takt cilinder (google maar) is onduidelijk, maar Cirrus Minor raast in ieder geval als een V8 motor door de speakers van de Local Heroes Stage. De drie hebben twee weken geleden hun debuut-EP gedropt en dezelfde dag nog de POPgroningen Talent Award in ontvangst genomen. Dat deze EP op 4/20, Weed Day, uitkwam kan geen toeval zijn gezien de stoner garagerock die Cirrus Minor hierop aan de man brengt. In het Stadspark speelt de band een zeer strakke set. Het geluid van de band valt te vergelijken met dat van Queens of the Stone Age en Soundgarden: ruig en vurig. De warme zon weerhoudt toegestroomd publiek dan ook niet om te moshpitten. De loopbaan van de band lijkt vanaf dag één in een stroomversnelling te zijn geraakt, en dit doet vermoeden dat Cirrus Minor de Local Heroes Stage volgend jaar al lang ontgroeid zal zijn.
©
Jan Lenting
The Heck ietwat rommelig
Om 19.00 uur betreden drie chic geklede mannen het podium. Gekleed in wit overhemd met zwarte das brengt The Heck een heel ander genre dan je op voorhand zou denken. Schreeuwerige leadvocals introduceren muziek uit de rauwe rockhoek van de garagepunk. Surf-achtige basloopjes zorgen voor variatie in het programma. Helaas kunnen de elektrische gitarist en drummer het niet eens worden over het tempo, wat resulteert in een ietwat rommelig geheel. Dit is jammer, want hierdoor mist het optreden aan overtuigingskracht. Tegen het einde van de show speelt The Heck zijn nieuwe single, een primeurtje voor het toegestroomde publiek.
©
Jan Lenting
Strak optreden van Uhgah?Wugah!
In de categorie meer van hetzelfde maar dan een tandje ruiger presenteert zich Uhgah?Wugah!. Met eveneens een driemansformatie wordt het Local Heroes-veld overspoeld met een geluidsgolf van een mix tussen punk en metal. Wat The Heck niet lukte vanavond, lukt Uhgah?Wugah! wel. De strak gespeelde nummers hebben regelmatig tempowisselingen en rustigere intermezzo’s waardoor het een gevarieerd geheel is. Walking basloopjes en ouderwets gitaarraggen, de band doet zijn best een goede performance neer te zetten. En met succes: de heren worden na een halfuur entertainen het podium afgeschreeuwd door een vrolijke en ietwat hysterische menigte.
©
Jan Lenting
©
Jan Lenting