Na een vol programma met workshops voor kinderen, lezingen van onder andere Kraantje Pappie, en enkele optredens is het op zaterdag 17 juni tijd voor een line-up met diverse acts van noordelijk poptalent. Ondanks het mooie weer heeft een kleine menigte zich verzameld in Martiniplaza, waar optredens in de grote Springerfoyer worden afgewisseld met optredens op het hoofdpodium in de Springerzaal. Organisatoren Erik Glazenburg van EchtErik Radio en Niels Steenstra van De Rijdende Popschool hebben onder andere het dansbare Electropoëzie, hiphopact Boyz in the Woods en dreampopband Sväva voor het EchtErik Festival weten te strikken. Met het festival geven ze een podium aan Noord-Nederlands poptalent. In dit sfeerverslag een samenvatting van het avondprogramma.
Solide optreden
Als It Dockumer Lokaeltsje op het hoofdpodium klaar staat voor het optreden is het tijd om de oordoppen in te doen. De presentator van de avond introduceert de band uit Leeuwarden als oude rot in het vak die al in 1986 bekend werd via onder andere de VPRO met het nummer Wil Met U Neuken! Dan barst de band los met keiharde rock. De Friese teksten zijn onverstaanbaar, het optreden is vooral bestemd voor luisteraars met sterke trommelvliezen.
Hoe anders is de sound van de jonge muzikanten die tijdens de gig in de Foyer cinematische indiemuziek produceren onder de naam Vikings in Tibet. Van het debuutalbum Alchemy ave. spelen Marijn, Jeppe, Joe en Niels solide zeven nummers, waaronder Silhouette en Silver Years. De drummer praat de nummers ontspannen aan elkaar en de band stuurt de luisteraars na het spelen gauw door naar het optreden van Sväva, dat vervolgens begint op het hoofdpodium.
Als eenheid op het podium
De dreampopband uit Leeuwarden staat met in het zwart gehulde bandleden als een eenheid op het podium en doet met nummers als Only You en Moist z’n naam, ‘zweverig‘ in het Zweeds, eer aan. Er wordt weinig gesproken tussen de nummers door. Sväva's frontvrouw Bente Hout concentreert zich op de zang en de sampler. De popsensatie klinkt naast dromerig ook catchy en uptempo en levert als dansbare act een waardevolle bijdrage aan de line-up van het festival.
Eerder op de avond spelen de lange, blonde, in witte jumpsuit gehulde singer-songwriter Inge van Calkar en haar band op hetzelfde podium een aantal liedjes die het publiek opwarmen voor de rest van de avond. Tussen de nummers door vertelt Inge dat ze haar akoestische gitaar na het schrijven van vele, kleine liedjes heeft ingeruild voor een elektrische, om meer alternatieve muziek te kunnen maken. Op het festival klinkt het goed, al had het volume iets omlaag gemogen om meer mee te krijgen van de dynamiek die Van Calkar neerzet op het hoofdpodium.
Na Van Calkar laat City of Life in de foyer een puik staaltje stadionrock horen aan een handjevol toegestroomd publiek. Nummers als Ready For More klinken live net zoals de studioversie. Afgezien van de aangename sound à la Kings of Leon kan de band tijdens live-optredens nog wel iets aan z’n presentatie doen. In plaats van onopvallende spijkerbroeken en t-shirts in schimmige kleuren zouden vrolijke blouses en sweaters niet misstaan om de act compleet te maken en de bandnaam eer aan te doen.
Ruwe en ritmische gitaar
Als cultband Kanipchen-Fit in de foyer al begonnen is met optreden, zien we een frontvrouw die een persoonlijk verhaal meeneemt naar het festival. De New Yorkse, inmiddels op leeftijd, werd om politieke redenen gedwongen Amerika te verlaten. Op het podium zien we dan ook een powervrouw, die met de twee andere bandleden heavy, alternatieve muziek laat horen die recht uit het hart komt. Simpele liedjes, met ruwe en ritmische gitaar en drums.
Voor oningewijden is het vast even wennen aan het bijzondere optreden van Hans Hoeverloo en Harmen Ridderbos, dat zich op het podium matchend in respectievelijk driedelig pak en joggingbroek met t-shirt als Electropoëzie presenteert. De heren springen op electrodance van het podium om speels contact te zoeken met het publiek. Bij het ritmische Olifanten valt een lach niet te onderdrukken. Tussen onder andere het maffe De Maniakale Medley en Boodschappenlijstje laat het duo ook serieuzere liedjes horen. Het dromerige Ben Het Zat bijvoorbeeld speelt met de onbegrijpelijke, maar mooie vocalen van Gucci Shokolati in op je gevoel. Maar de indruk die Electropoëzie vanavond achterlaat is vooral die van een gekke, dansbare act. Of zoals Electropoëzie de vele tracks van het nieuwe album Voor De Moord zelf omschrijft: volledig symmetrisch en gestoord.
Uptempo rocknummers
Als de Shabby Cabs in de foyer een optreden geven vol blues en americana is er van de uitstraling die Wessel Vriesen en Erik Volbeda op hun website hebben in Martiniplaza weinig overeind gebleven, maar de heren maken de verwachtingen met hun akoestische gitaren desalniettemin meer dan waar. Het publiek hoort sfeervolle, authentieke folk van Groningse bodem met een rauw randje.
Het zestallige hiphopcollectief Boyz in the Woods wisselt op het hoofdpodium van het EchtErik Festival gladjes van formatie en klinkt op het ene moment als vernuftige rap en op het andere moment als a-melodieuze raphop. Ook hier had het volume wat omlaag gekund. Maar de mannen hebben aandacht besteed aan hun look en staan met hun voorkomen als een harmonieus geheel op het podium. Er wordt weinig gekletst tussen de nummers door; de ervaring met live-optreden en de groei die de hiphopact daarmee heeft doorgemaakt is zichtbaar. En als slechts een van hen op het podium staat, danst de rest van de Groningse rappers achter het podium enthousiast mee.
Het festival sluit af met driekoppige garagerockband traumahelikopter. De band bracht vorig jaar nog het album Competition Stripe uit en speelt vanavond een uitgebreid repertoire met uptempo rocknummers, waaronder het liedje Alone. Een hard, energiek optreden voor de bikkels die tot aan het laatste moment op het festival zijn gebleven.
Interessante line-up
Het EchtErik Festival biedt vanavond een podium aan bands die een link hebben met Noord-Nederland. Het publiek geniet van optredens in diverse genres en zowel nieuwe talenten als ervaren bands passeren de revue. In een volgende editie zou de ticketprijs misschien wat omlaag kunnen en bij minder zomers weer is het festival vast in trek bij een breder en groter publiek. Maar mede dankzij de interessante line-up is het tijdens de eerste editie van het festival in Martiniplaza een mooie avond geworden.