Het podium biedt bij aanvang een merkwaardige aanblik. Vooraan staat een klein formaat basdrum, erachter staat een drumkruk. Op de achtergrond prijken twee opgeblazen rubberboten tegen de wand. Meer is het niet. De aanblik wordt nog wonderlijker als de gastheer van de avond het podium opkomt. Bob Log III, gehuld in een goudkleurig stuntmanpak en een helm van dezelfde kleur, deelt high-fives uit aan de mensen in de zaal, alsof de buit al binnen is. De gitaar om zijn nek slaat hij aan, er komt een donker bluesgeluid uit. Zijn vuist gaat in de lucht. De onschuld en pretentieloosheid van deze entree kan op flink wat bijval rekenen. De start is, met andere woorden, veelbelovend.
Wat hebben een helm, een rubberboot en een telefoonhoorn met elkaar gemeen? Vraag het een Vera-bezoeker van afgelopen donderdag en die zal zeggen: Bob Log the Third. Een opmerkelijk fenomeen, dat in z'n eentje rap gitaarspel combineert met een staaltje showmanschap. Van valse bescheidenheid heeft hij geen last: "I blew my mind, too."
Veelbelovend
©
André Eggens
Show
Bij het eerste nummer is meteen duidelijk dat Bob Log III een behendig gitarist is. De swamp-blues dendert met een behoorlijk volume de zaal in: logge akkoorden, frivool getokkel en veel slide. De basdrum, waarmee de man op het podium zichzelf ondersteunt, klinkt als een gabberbeat, hard en klinisch. Deze fraaie combinatie van onbevangenheid, technische kunde en hard gebeuk werkt aanstekelijk op het publiek. Soepeltjes veren de Groningers door de knieën, elke "yeah" vanaf het podium wordt met een hardere "yeah" beantwoord. Het is zo'n avond waarop je simpelweg vrolijk wordt van wat je ziet.
Voor Bob Log III is de show minstens zo belangrijk als de muziek. Hij is vooral een entertainer. Het gezicht van de Amerikaan blijft de hele avond verborgen achter een zwart scherm dat aan de helm vastzit. Onherkenbaar, zoals de heren van Daft Punk. Zingen doet hij door een telefoonhoorn die is vastgeplakt aan de helm. De gouden onesie en de enorme helm, glimmend als een grote bowlingbal, passen perfect in de gimmick. En wat er met de boot gaat gebeuren laat zich raden. Die gaat het publiek in met aan boord de goudgekleurde gitarist. Onverstoorbaar spelend dobbert hij boven het publiek, dat hem - in ieder geval letterlijk - op handen draagt.
©
André Eggens
Vermaak
Met titels als BumpPow! BumpBumpBumpPow! BumpPow! BumpBumpBump, Baby! BumpPow! BumpBumpBumpPow! BumpPow! BumpBumpBump en I Want Your Shit On My Leg hoeven we geen Hogere Boodschap van deze kleine opdonder te verwachten. Het is vermaak en meer niet. "This song is about how great this song is," dat vat zijn intenties goed samen. Een enthousiaste slide guitarride is wat Bob Log III voorschotelt. Misschien wel wat te enthousiast. Van ophouden wil hij niet weten. Aan enkele nummers lijkt geen einde te komen - en aan de set evenmin, waardoor de show dreigt door te schieten in meligheid. De gimmick is dan wel gezien, de zaal wordt er niet voller op. Het deert de zelfverzekerde gitarist niet: de mensen die blijven, een respectabel aantal, worden uitbundiger. "I'm gonna play you another song. You guys are lucky motherfuckers."