Voor Rosan Rozema is 2017 tot dusver een prima jaar wat betreft A Fugitive. Zo bracht ze haar EP Coincidence op cassette uit via Tartarus Records, gaf ze met Stahlr een aantal shows verspreid over het land en was voor haar een plek weggelegd op Bevrijdingsfestival Groningen. De flow zit er behoorlijk goed in en de voormalig frontvrouw van The Future’s Dust lijkt zich met A Fugitive muzikaal gezien behoorlijk op haar gemak te voelen.
In een niet al te drukke zaal van Simplon Up, omringd door toetsen, een laptop, mixers en een berg effectpedalen, is het aan A Fugitive om het spits af te bijten. De enigszins minimalistische beats werken prima samen met de loops en vormen daarmee een prima basis voor de nummers, maar het is niet datgene wat het meest opvalt. A Fugitive siert zich vooral door de live gespeelde keyboardpartijen, het gitaarspel en bovenal de zang. In een optreden dat soms de neiging heeft erg beheerst over te komen, zijn het de zangpartijen die toch de doorslag geven. Met name door nummers als Penrose Stairs en Restless Coincidence laat Rosan zien dat ze één van de betere liedjesschrijvers is die de stad Groningen momenteel te bieden heeft.
De komkommertijd slaat ook de poppodia niet over. Het aantal concerten loopt langzaamaan terug, voordat de daadwerkelijke zomerstop begint. Hoewel de kwantiteit afneemt, is er gelukkig kwalitatief gezien nog genoeg leuks te zien dezer dagen, waaronder de dubbel met CIEL en A Fugitive donderdag in Simplon Up.
A Fugitive
Ciel
Ook Michelle Hindriks mag tevreden zijn met de aandacht die haar project CIEL de afgelopen tijd gekregen heeft. Zo spraken meerdere binnenlandse en buitenlandse blogs lovend over de eerste single Awake, is dat nummer tevens voorzien van een opvallend kleurrijke videoclip en werd ze vrij snel aan de selectie van Popronde 2017 toegevoegd. De show in Simplon heeft dus genoeg om naar uit te kijken.
Deze verwachtingen maakt CIEL deels waar. Soms heb je het idee dat je een andere band op het podium hoort spelen dan de band die je kent van de single. Muzikaal steekt het allemaal prima in elkaar. De zang lijkt bij vlagen nog wat zoekende, maar dit mag de kwaliteit zeker niet drukken.
Zo nu en dan is CIEL de experimentele uitlaatklep van frontvrouw Michelle Hindriks, terwijl er ook genoeg nummers voorbijkomen die stevig in elkaar steken. Het benadrukt ook zeker de rol die ze speelt in haar andere band Sväva en die door dit project nog meer naar voren komt. Juist datgene is interessant om te zien. Het ene nummer maakt wat meer indruk dan het andere, maar de potentie is er duidelijk aanwezig. Dat plaatst het onbevangen en enigszins experimentele karakter van het optreden in positief kader. Er valt nog genoeg te halen voor CIEL, maar het begin is er zeker.