Op deze broeierige zomeravond geniet iedereen van de gemoedelijke sfeer in het Noorderplantsoen. Het podium van de Spiegeltent is vanavond de veranda van zanger Parker Millsap, die ons met zijn countryblues even meeneemt naar het platteland van Oklahoma.

Wanneer Parker Millsap en zijn bandleden het podium van de Spiegeltent betreden, doet iemand uit het - in grote getalen toegestroomde - publiek een poging om de tent tot zwijgen aan te sporen. Millsap glimlacht, duidelijk gevleid door dit gebaar, maar maakt snel duidelijk dat dit niet hoeft. Het is duidelijk dat hij niet vanuit Oklahoma naar het mooie Groningen is gekomen om voor een passief publiek zijn countryblues ten gehore te brengen.

De charmante singer-songwriter is bezig met zijn Europese tour, en we mogen blij zijn dat Millsap zijn laatste optreden in Nederland op Noorderzon geeft. Na een enorm sterk debuutalbum – Palisade - heeft de Amerikaan de laatste jaren naam gemaakt binnen de country- en blueswereld. Ook bij het mainstream publiek is dit niet onopgemerkt gebleven. Zo mocht Millsap een jaar geleden bij de populaire talkshow van Conan O’Brien aantreden om live zijn nummer The Very Last Day te spelen.

Noorderzon 2017

Maar nu terug naar de intieme sfeer van de Spiegeltent. Millsaps mix van country en blues valt goed in de smaak bij het Groningse publiek. Je zou zijn muziek orthodox kunnen noemen, al kan deze benaming wat negatieve associaties opwekken. Dat is zeker niet de bedoeling. Parker Millsap is een countryzanger in de klassieke zin van het woord. Traditioneel, als een John Denver, al zou Millsap met de E Street Band achter zich ook betrapt kunnen worden op kenmerken van ‘The Boss’. Maar dat is misschien te hard van stapel lopen. Voor nu pakt Millsap de tent in het Noorderplantsoen in met zijn vaste viermansformatie. Een formatie die bestaat uit zeer goede muzikanten, hoewel de totaliteit op sommige punten toch wat leeg klinkt.

Na een energiek eerste half uur laten de muzikanten Millsap even alleen op het podium. '’It’s just us now." Nu weet de 24-jarige plattelandsjongen zelf de tent tot stilzwijgen te brengen. De korte maar intieme eenmansshow is indrukwekkend. De enige geluiden die te horen zijn, zijn Millsap’s doordringende stem, de door hem subtiel aangeslagen gitaarsnaren, en soms een knerpende plastic beker waar iemand per ongeluk op is gaan staan. Nadat de bandleden zich weer bij hun frontman hebben gevoegd, begint een energiek laatste half uur. Vooral de nummers Morning Blues, Quite Contrary, en Other Arrangements zijn van een hoog niveau. Hier laten Millsap en co. zien hoe blues gespeeld moet worden. Millsap breekt twee nummers voor het einde een snaar, maar schakelt snel over naar een andere gitaar, waarna hij het Noorderzonpubliek trakteert op een waardig slot van een ijzersterke set.