Om half zeven betreedt DE KAT het Podium op Zuid, omgeven door babbelende mensen aan tafeltjes vol nasischotels en broodjes hamburger. Het komende uur zal het viertal hier laten zien waar ze goed in zijn, namelijk: heerlijke muziek maken. Het recept voor een show van DE KAT is inmiddels bekend: neem uiteenlopende genres plus lange jamsessies, combineer dit met de nodige gitaarkunst en voilà. Jammer genoeg is het geluid van Podium op Zuid niet erg goed, waardoor de gehele band alleen helemaal vooraan goed te horen is. Wanneer je jezelf iets naar achteren verplaatst, valt het geluid van gitaristen Erik de Vries en David Lamain nagenoeg helemaal weg, waardoor alleen het fundament overblijft. Met dit fundament is verder helemaal niets mis, maar dat is niet waarom je naar deze heren komt luisteren. Daarnaast zijn we natuurlijk op Noorderzon tijdens etenstijd: voor veel mensen een mooie gelegenheid om even bij te kletsen onder het genot van een lekkere maaltijd. Heel logisch, maar hierdoor ontstaat er een onrustig geheel en komt het optreden van DE KAT niet lekker uit de verf.
Noorderzon is inmiddels lekker op gang gekomen en er staat nog heel wat moois te gebeuren. Woensdagavond staan bijvoorbeeld DE KAT en Joost Dijkema op het programma, artiesten waarvan we inmiddels weten dat ze hun instrumenten meester zijn. Ook HACHE staat op het affiche, een voor ons iets minder bekende naam. Groningen kan zich gaan opmaken voor een gevarieerde avond vol jamsessies, inventieve luisterliedjes en verrukkelijke herrie.
DE KAT
Joost Dijkema
Even verderop in de Veracontainer mag Joost Dijkema aantreden. De muzikant is niet zelden geroemd om zijn inventieve gitaarspel, en vanavond bewijst hij weer eens dat hij die lof dubbel en dwars verdient. Joost opent met een instrumentaal nummer, vol inventieve passages en mooie melodieuze stukken. De rondzingende klanken van zijn twaalfsnarige instrument zorgen voor een grootse, ruimtelijke ervaring en doen je bijna vermoeden dat hij niet in zijn eentje aan het spelen is. Toch is dat het geval: we zitten in een kleine container met zo’n 30 man naar één muzikant te luisteren. Dijkema blijkt op meerdere fronten vingervlug te zijn. Binnen een klein minuutje stemt hij alle snaren om voor een volgend nummer. Iedereen die ooit een twaalfsnarige gitaar heeft gestemd, weet dat dit een hele prestatie is. Joost heeft naar eigen zeggen “niet genoeg armen” om meer gitaren mee te nemen, dus dan maar op deze manier.
De muziek van Joost Dijkema kent soms sterke oosterse invloeden, op andere momenten zijn duidelijk elementen uit de blues te horen. Twee uitersten binnen de muziek, zou je denken. Zodra de muzikant begint te zingen valt het echter allemaal op zijn plek. Zijn rauwe stem past perfect bij de blues en geeft een ruig randje aan de oosterse tinten van de nummers. Hierdoor blijft elk nummer verassend en interessant. Het moge duidelijk zijn dat deze man vanavond op dreef is en de twintig minuten gaan dan ook veel te snel voorbij.
HACHE
Galmende gitaren, trippy riffjes en een zanger die op het randje van krankzinnigheid lijkt te balanceren, dat is HACHE. Prop dit samen met een groep toeschouwers in een kleine, zweterige container, zet het volume op elf en kijk wat er gebeurt. Dit is wat ze bij Vera gedacht moeten hebben. Het resultaat is om te smullen: twintig minuten vol verrukkelijke herrie van een band die vol overgave staat te spelen. De energie waarmee dit viertal muziek maakt, werkt uitermate aanstekelijk en zorgt voor een bepaalde spanning. Deze spanning bereikt een formidabel hoogtepunt wanneer we de Spaanse frontman zittend op de grond, in een Rolling Stones boxershort, zijn gitaar zien beroeren. Zijn hele ziel en zaligheid galmt via de versterker door de paar vierkante meters van de zeecontainer, geweldig. Godzijdank werden er oordopjes uitgedeeld