Een half decennium geleden leek alles mee te zitten voor The Sidekicks. Het in 2012 uitgebrachte album Blues And More Than Blues werd lovend ontvangen door critici en de band maakte zijn opwachting bij veelbeluisterde programma’s van onder andere 3FM. De single Happy Song werd zelfs als ‘redmiddel tegen de crisis’ aan de Tweede Kamer aangeboden en haalde daarmee Nieuwsuur. The sky leek the limit maar helaas pakten donkere wolken zich samen boven de toekomst van The Sidekicks.

Volwaardige act

In de succesvolle jaren na 2012 kwam de bluesband tot wasdom als volwaardige act en in 2014 was de tijd dan ook rijp om met een nieuwe plaat op de proppen te komen. Zodoende streek het vijftal neer in het buurtschap Meulnhörn bij Siddeburen om aldaar inspiratie op te doen voor een aantal nieuwe nummers.

Noodlot
Die inspiratie kwam er, maar wellicht in overtollige hoeveelheden. De bandleden hadden verschillende ideeën, kwamen er niet uit en besloten het project even in de ijskast te zetten. In 2015 werden de sessies weer opgepakt en er leek een mooie periode voor The Sidekicks aan te breken. Er werd veel opgetreden en weldra zou de financiering van het nieuwe album rond zijn. Maar toen sloeg het noodlot toe. Rond de kerstdagen van dat jaar betraden de bandleden de Meulnhörn. Binnen troffen zij echter een leegte aan: de hele boel bleek te zijn leeggeroofd. Waarde van het ontvreemde materiaal: tienduizend euro. Weg financiële planning, weg album.

Crowdfundingactie
Tenminste, dat zou men denken. Blijkbaar had de band met Blues And More Than Blues toch een flinke fanschare opgebouwd, want uit het hele land kregen de mannen apparatuur toegestuurd waardoor de geplande optredens toch hun doorgang konden vinden. In 2016 werd er zelfs een crowdfundingactie op poten gezet en bood producer Huub Reijnders de band aan om de nieuwe plaat op te nemen in de befaamde Wisseloordstudio’s te Hilversum, waar eerder grootheden als Elton John, Foo Fighters en Michael Jackson werk op de band zetten.

Afscheid Hans van Lier

Opnieuw leek de zon rijzende voor The Sidekicks, maar wie de wet van Murphy kent weet: als er iets mis kan gaan dan gebeurt dat ook. Artistieke verschillen en gezondheidsredenen zorgden ervoor dat de bandleden in goed overleg besloten afscheid te nemen van gitarist Hans van Lier. Opnieuw toonde de band zich echter weerbaar; in de persoon van Peter Hummel werd een vervanger gevonden en langzaamaan vonden de eerste nieuwe nummers hun weg naar het publiek.

Verrijking van de muziek
In de eerste van deze nieuwe nummers, This is the Blues, is de ellende van de afgelopen jaren duidelijk voelbaar. “No job, no dough, I got nothing to lose”, jankt zanger Teo de Haan. Van Lier, wiens partijen nog wel op het album staan, laat zijn gitaar voor zich spreken. Maar gelukkig heeft de tragiek van de met teleurstelling en tegenslag doorspekte voorgeschiedenis van deze opnamen zijn weerslag op de muziek op een manier die deze enkel verrijkt. Zoals de grote Otis Rush al zei: “A guy will promise you the world and give you nothin’, and that’s the blues”.

Not an Angel
Met de nieuwe single Not an Angel laten The Sidekicks merken dat ze zich niet uit het veld laten slaan. Het nummer kent een lekker rap tempo, de productie klinkt fris en al doen teksten als “yesterday I cried, I just couldn’t get to sleep” anders vermoeden, de band speelt als een onbevangen jongensgroepje. Met dit werk als voorbode van het nieuwe album lijkt het toch nog goed te komen met The Sidekicks. En als de boodschap dat de band de boel weer op rails heeft nog niet duidelijk genoeg was dan zorgt de videoclip daar wel voor.

Op zondag 28 mei aanstaande zal de plaat als ode aan Meulnhörn, Texas of the North gedoopt, gepresenteerd worden in Huize Maas. Na alle ellende lijken The Sidekicks dan toch weer back on track te zijn.