De Walrus, was dat niet de een of andere studentensociëteit in de Pelsterstraat? Langgerekt donker hol met gunstige bierprijzen. Redelijk bezet met mensen die de weg weten in het Groningse kroegcircuit. Stoere jongens met lange haren en lieve meisjes met een makkelijke glimlach. Het was Rock Nite, elke laatste vrijdag in de maand en Onakentona was hekkensluiter in een drieluik van metal bands. Dit alles gratis voor de liefhebber en zonder gedoe met zegeltjes of bonuskaarten. De jongens kregen drie kwartier en gingen voortvarend te werk. Veel meer dan een half openingsnummer was er niet voor nodig om vol gas te gaan. Probleempje met vol gas gaan zijn de bochten waar je dan weer makkelijk uitschiet. Overgangen die de maat missen, een stem die zichzelf overschreeuwt, een drummer die de plank misslaat, dat soort schoonheidsfoutjes. Wil je dit vermijden, dan moet je van goede huize komen. We hebben het hier over controle, techniek en overzicht. Condities waar menigeen wel mee uit de voeten kan zo tijdens het trekken van een baantje in het 25 meter bad. De eisen worden een beetje anders als je gaat surfen op een steenlawine. Want Onakentona maakt heftige muziek. Het is een beetje lastig in een hokje te plaatsen. Onakentona klinkt vooral als Onakentona en heeft ook wel iets van Onakentona. De invloed van Britney Spears is in ieder geval gering, hoewel de inspiratie achter de vurige drive van de jongens zich natuurlijk laat raden. Dit schiet niet op. Het makkelijkst is even naar onakentona.nl te surfen en de boel gratis te downloaden, maar vooruit, een poging. Beukende, scheurende, goed gearrangeerde liedjes. Sterke melodieën. Een pompende, strakke ritmesectie die ook mensen met een funkinslag niet onberoerd zal laten. Krachtige, heldere zangpartijen. Een beetje metal, een beetje grunge, een beetje punk, een beetje pop, een beetje rap en een heleboel Onakentona. En het grijpt je en het tilt je en het laat je niet los. Onakentona onderscheidt zich van de meeste andere lokale bands door een totaal gebrek aan middelmatigheid. In de eerste plaats hun muziek, maar ook de manier waarop ze het je in de schoot werpen. Het plezier spat er van af en wordt geuit op meeslepende wijze. Springen, knielen, een hoop grappig geouwehoer naar het publiek toe en ook wil er nog wel eens een tong uit de mond hangen. De muziek, inzet en uitstraling ademen beloftes van grootsheid.Vervang de Walrus voor een middelgroot festival en het geheel zou beter voldoen aan de wetten van logica en realiteitszin. Maar de wereld van de muziek is een grillige. Hopelijk vinden de jongens van Onakentona hun weg omhoog. Aan hun talent, inzet en lef zal het niet liggen. Dus laat dat faxje maar zitten en check die site voor het volgende optreden. Onakentona man, from Groningen.