Voetbal is overal. Op muziekfestivals wordt rekening gehouden met het nationale gevoel dat rond deze tijd ook de alto’s en andere subculturen bereikt die zich in het dagelijks leven juist zoveel mogelijk van de rest willen onderscheiden. Zo ook op Peacedog, alwaar een pauze in de programmering is ingelast voor de wedstrijd Nederland-Tsjechie, die op een groot scherm te volgen zal zijn. Peacedog is een “christelijk” muziekfestival dat jaarlijks in Eden wordt gehouden. Niet dat het festival zo wordt gepresenteerd, maar als je op de stands afgaat die in de tot zowaar een gezellige concertzaal omgetoverde sportzaal hun waren aanbieden, wordt wel het een en ander duidelijk over wat in ieder geval een deel van de bezoekers hier bindt. Coole beanies, buttons en andere gadgets dragen in onverbloemde bewoordingen de blijde boodschap uit: geloof! Maar zoals gezegd, verder is het niet echt te merken. Niet aan het vooral in emo-look gehulde publiek en niet aan de bands. Wel opvallend is dat een groot deel van de toeschouwers naar ons zít te luisteren. Beetje ongebruikelijk, maar ook niet zo verwonderlijk daar Lawn voor een deel toch wel in luistermuziek grossiert. Maar misschien willen ze ook wel gewoon een festivalsfeertje creëren. Hoe dan ook, ons optreden wordt positief ontvangen. We hebben dan ook lekker gespeeld vinden we zelf, wat mede veroorzaakt wordt door het feit dat de druk een beetje van de ketel is. We geven onze laatste concerten waardoor we ook heel bewust naar elk individueel concert kunnen toeleven in plaats van dat we het zoveelste concert op een rij geven. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze laatste concerten ook wel van het leukere soort zijn. Festivals betekenen namelijk ook een zekere publieksgarantie en dat maakt het spelen er toch echt een stuk leuker op. Van de rest van het festival krijgen we niet zoveel mee. De band na ons wordt gemist wegens uitblazen en de kostuummetal van Slechtvalk kan ons niet echt boeien. Tijdens de veelbelovende klanken van Stockholm Syndrome (de Nederlandse) is het alweer inladen geblazen om op tijd terug te zijn voor –ja ook wij zijn schuldig- het voetbal.