Een half uur Spider James is te kort

Terwijl het publiek de halfvolle zaal van Doornroosje nog binnendruppelt, betreedt het voorprogramma van de avond reeds het podium. Spider James is terug van weggeweest en zal de avond openen. Voor The Bees. Toch niet de minste.

Spider James begon ooit als gitaarbandje, werkte samen met Merry Pierce en gaat nu weer op eigen voet verder. De zesmansformatie wordt tegenwoordig ondersteund door een synth en keyboards. Het is pas hun tweede optreden in deze nieuwe samenstelling. Meteen in Doornroosje, als support act van de Britse band The Bees. Dat schept verwachtingen.

De uitstraling van de band is aanvankelijk wat ingetogen. Maar al na het sterke openingsnummer, dat aan dEUS doet denken, lijken ze steviger op het podium te staan. De liedjes die volgen zijn goed gearrangeerd. Bovendien is het repertoire van Spider James zeer afwisselend. De liedjes zijn zowel aanstekelijk als minder toegankelijk. Dat maakt ze overigens zeker niet minder mooi. Binnen de nummers zelf zoekt de band ook uitersten op. Ze vullen die aan met invloeden uit de Britse en Vlaamse poprock. En hoewel een enkel nummer door alle extremen net wat te onsamenhangend aandoet, resulteert deze mix doorgaans in het interessante, eigen geluid van Spider James.

De toegevoegde toetsen hebben een positieve uitwerking op het geluid van de band. Het geeft die extra dimensie aan hun muziek, waardoor ze niet als het zoveelste gitaarbandje klinken. Naarmate de avond vordert begint het (letterlijk) afstandelijke publiek dit ook steeds meer in te zien. Spider James zelf krijgt in ieder geval steeds meer plezier in het eigen optreden.

Als we dan toch nog even moeten vergelijken, dan wel met Blur, Primal Scream en zelfs Massive Attack, terwijl het publiek Radiohead en Muse fluistert. Al na een half uur verlaat de band het podium. Het is te hopen dat we in de toekomst nog meer van deze ‘nieuwe’ Nijmeegse belofte gaan horen. Spider James is terug!