4df19: Nauwelijks zichtbare Haron beleef je met je ogen dicht

Terwijl Haron Aumaj zichzelf aankondigt in de Kapel, klinken buiten opeens sirenes. Het blijkt de opkomstmuziek van The Blinders op het hoofdpodium, die met hun pompeuze macho-rock een groot contrast vormen voor de melancholieke ambient van Haron. Als de sirenes wegsterven start de Amsterdamse geluidskunstenaar zijn eerste soundscape. 

Wat volgt klinkt aanvankelijk als vervormde strijkers die als soundtrack prima doorkunnen voor remmende autobanden. Reverb zwelt af en aan, in de verte klinken gepitchte praatstemmen die bijna als refrein aanvoelen. Pianotoetsen geven het geheel een neo-klassieke - en vooral tastbaardere - feel, hoewel de songstructuren verre van voorspelbaar blijven. De kapel leent zich ook wel perfect voor zulke beatloze ambient. Gave boeking weer van Extrapool, waar ze sowieso goed in de experimentele uithoeken van de elektronische muziek zitten. 

Haron zit ondertussen ineengedoken achter een aan het zicht onttrokken tafel. Een rookmachine puft daarbij zoveel rook in zijn richting dat hij nauwelijks te zien is. Wie haar ogen opendoet ziet hooguit een van de andere dertig aanwezigen, of hoe mooi het natuurlijke licht hier de Sint-Nicolaaskapel binnenvalt. Even wordt het wegdromen verstoord wanneer Haron met zijn apparatuur stoeit. De rest van de drie kwartier mogen als fomo genoteerd worden in het dagboek van degenen die voor The Blinders kozen.

HET MOMENT 
De sympathiek ingetogen reactie van Haron na het optreden doet denken aan toen zijn plaat Wandelaar van Pitchfork een (voor Nederlandse artiesten vrij uitzonderlijke) 8.0 kreeg. "Als ik internationale bekendheid had gewild, had ik mijn plaat wel een Engelse titel gegeven," zei hij destijds. Als hij ook geniet van dertig paar gesloten ogen had hij in de Valkhofkapel vanavond een topavond. 

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.