Dag Des Oordeels: High Time Amplifier - Down The Sunset Road
Nostalgische nazomerrock uit Nijmegen
"Voor High Time Amplifier is het altijd nazomer." Zo begint de bio die de band meestuurt met de eigen-beheer-ep 'Down The Sunset Road'. Niet echt muziek voor een regenachtige wintermaandag, zou je zeggen. Maar om de plaat nou tot augustus te laten liggen gaat ook te ver. Bovendien: is niet elk seizoen geschikt voor goeie pop/rock? 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen durfde het aan en luisterde hoe acht nazomerrocknummers klinken in januari.
Binnen de pop/rock-afdeling van de popmuziek is er natuurlijk nauwelijks plaats meer voor vernieuwing. De paden zijn zo langzamerhand aardig verkend. Veel nieuws valt er ook buiten de paden niet meer te ontdekken: er wordt vooral herontdekt. Wil een band blijven hangen, moet die pakkende liedjes schrijven die het liefst ook na meer luisterbeurten blijven boeien.
Dat laatste doet de in eigen beheer uitgebrachte ep 'Down The Sunset Road' van het Nijmeegse High Time Amplifier zeker niet. Daarvoor zijn de acht nummers te braaf en missen ze de spanning die noodzakelijk is om ook op lange termijn overeind te kunnen blijven. De doffe en rommelige productie en de zang, die te flauw en eentonig is voor mijn smaak, doen het mini-album daarnaast ook weinig goed. De band bestaat in de huidige bezetting nauwelijks een jaar. Dat in ogenschouw genomen, moet er misschien niet al te kritisch naar 'Down The Sunset Road' worden gekeken.
Zeker, het kan allemaal uitdagender en vooral ook strakker, maar er zijn wel degelijk lichtpuntjes. Het nummer 'About' bijvoorbeeld, waar verschillende tempowisselingen het nummer boven de rest van de ep laten uitstijgen. Afsluiter 'New Years Eve' toont eveneens dat High Time Amplifier potentie heeft. Wil die potentie tot iets werkelijk substantieels leiden, moet de groep zich nog wel ontwikkelen. In de begeleidende biografie staat dat High Time Amplifier inmiddels meer experimentele passages toevoegt. Dat zou ik zeker willen aanmoedigen. De band heeft op dit moment nog te weinig (eigen) smoel om de aandacht gedurende een geheel album vast te houden.