Sennen en Mercy Giants verdienen meer publiek
Samenwerkingsverband met vj is meerwaarde
Onlangs viel de korte Britse tour van Sennen nog in het water vanwege gedoe met visa. De reis naar Arnhem verliep gelukkig een stuk voorspoediger voor de half-Nijmeegse band. In Kultuurhuis Bosch deelden ze het podium met labelmates Mercy Giants.
Ondanks dat er twee prima bands op het affiche staan is Hotel Bosch maar zeer mager gevuld als Sennen de avond mag openen. Indrukwekkend is de batterij aan effectpedalen die beide gitaristen ter beschikking staan. In de loop van de set zal blijken dat ze allemaal nodig zijn. In de drie kwartier dat ze spelen weten ze met hun complexe postrock een prima visitekaartje af te geven. De nummers worden goed opgebouwd en ieder bandlid krijgt voldoende ruimte om te excelleren. Vooral het trompetspel wordt prima in het gitaargeweld ingevlochten. De kracht van hun muziek wordt visueel versterkt door de prachtige beelden die vj Miss Rosi tevoorschijn weet te toveren op het scherm achter de band.
Voor dit optreden, maar mogelijk ook voor hun komende tour is Sennen een samenwerkingsverband met Miss Rosi aangegaan. Een prima combinatie die het concert een zekere meerwaarde geeft boven het thuis in een luie stoel beluisteren van het album. Na de drie nummers (Redshift, Hearsay en Arcus Glider) van hun onlangs uitgebrachte EP Automatic Writing is het gedaan, een toegift zit er vanavond helaas niet in. Daarna is het de beurt aan Mercy Giants. Ondertussen is de zaal toch nog redelijk gevuld, maar beide bands hadden meer publiek verdiend. Mercy Giants speelt ook een soort van postrock, maar de nadruk ligt bij deze band toch meer op de gewone liedjes, terwijl er nog genoeg valt te genieten van gitaarnoise en symfonische escapades.
Hun eind vorig jaar verschenen album Running In Slomo staat centraal deze avond. Op deze plaat vertolkt Ellen Nijssen een gastrol als zangeres en ook vanavond doet ze dat met verve. Met name het nummer Talk About It (Part 1) is een prijswinnaar. De zang valt daardoor in de overige nummers wel wat tegen, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het prima samenspel van de band. Hoogtepunt van de avond is het spacey uitgevoerde I Want You (To Go). Opvallend is dat het publiek er de gehele avond bijna doodstil bij staat. Op momenten zou je bijna een speld kunnen horen vallen. Als Mercy Giants na het spelen van de toegift het voor gezien houdt zit een heerlijk avondje postrock erop. Voor de thuisblijvers een gemiste kans. Tekst & foto's: Bernard Bodt